آیت‌الله منتظری

چه مطلبی را می‎خواسته اند مکتوب فرمایند.

علامه بحاث و یگانه زمانه خویش مرحوم آیت الله سیدحامد حسین هندی (ره) دو جلد قطور از یک دوره کتاب گرانقدر خویش را که به عبقات الانوار نامگذاری نموده است به نقل حدیث ثقلین و طرق نقل آن از کتابهای سنت اختصاص داده، که بجاست برای تحقیق بیشتر در رابطه با این حدیث به آن مراجعه شود.کتاب "عبقات الانوار فی مناقب الائمة الاطهار" یک دوره کامل در اثبات امامت ائمه (ع) است که توسط عالم بزرگوار سیدمیرحامد حسین بن محمدقلی خان نیشابوری کنتوری (متوفای 1306) در رد باب هفتم کتاب التحفة الاثنی عشریه نگارش یافته است. این کتاب در دو بخش عمده تنظیم شده است. بخش اول آن به اثبات دلالت آیاتی از قرآن کریم که به آنها برای اثبات امامت ائمه (ع) استناد شده پرداخته شده که متأسفانه هنوز به چاپ نرسیده است و در کتابخانه مصنف در لکنهو هند نسخه خطی آن موجود است. بخش دوم آن در اثبات دلالت دوازده حدیث مربوط به امامت ائمه معصومین (ع) است که در دوازده جزء - هر حدیث در یک جزء - تألیف یافته که جزء دوازدهم آن در رابطه با حدیث ثقلین و طرق نقل آن است که در دو جلد ضخیم گردآوری شده و همان دو جلد به سال 1381 در ایران در شش جلد به چاپ رسیده است. (نقل به تلخیص از الذریعه آغابزرگ تهرانی، ‏214/15) مقرر.

دیگر روایات ضرورت تمسک به عترت طاهرین (ع)

پس براساس فرموده پیامبراکرم (ص) بر امت مسلمان لازم است که به عترت پاک پیامبراکرم (ص) تمسک جسته و گفتار و کردار آنان را پیشوای خود قرار دهند؛ و من هرگز گمان نمی کنم هیچ یک از علما ائمه مذاهب اربعه را مقدم داشته و آنان را بر عتررت پاک پیامبران (ص)، ائمه معصومین (ع) که کشتی های نجات و درهای نزول رحمت الهی و پرچمهای هدایت وی هستند ترجیح دهند. با اینکه در شأن آنان علاوه بر حدیث ثقلین احادیث و روایات دیگری نظیر روایات ذیل به دست ما رسیده است:

الدر المنثور در شأن قرآن و عترت از پیامبراکرم (ص) روایت نموده که آن حضرت فرمود:

مستدرک حاکم نیشابوری به سند خویش از ابن عباس روایت نموده است که پیامبرخدا فرمود:

"ستارگان، مردم زمین را [هنگام مسافرت در دریا] از غرق شدن ایمنی می‎بخشند، و اهل بیت من عامل ایمنی امت من از اختلاف و تفرقه اند و در صورتی که قبیله ای از عرب با آنان به مخالفت برخیزد دچار تفرقه گردد، آنگاه از حزب ابلیس می‎شود." انظروا اهل بیت نبیکم فالزموا سمتهم واتبعوا اثرهم، فلن یخرجوکم من هدی و لن یعیدوکم فی ردی، فان لبدوا فالبدوا، و ان نهضوا فانهضوا، ولا تسبقوهم فتضلوا و لا تتأخروا عنهم فتهلکوا. (نهج البلاغه، فیض 286/، خطبه 96، لح 143، خطبه 97)