آیت‌الله منتظری

ثبوت ولایت به مفهوم حکومت برای برخی از انبیا و ائمه معصومین (ع)

بی تردید ولایت پیامبراکرم و ائمه معصومین (ع) از مصادیق بارز ولایت و حکومتی است که در هر عصر و زمان از ضروریات جامعه است، و ما پیش از این در مقدمه کتاب به آن اشاره کردیم و ان شاءالله در بخش سوم و چهارم این کتاب نیز به تفصیل در رابطه با ادله و شرایط آن بحث خواهیم کرد.

گرچه شاید براساس سیر طبیعی بحث مناسب تر این بود که این مبحث را پس از طرح بخش سوم و چهارم مطرح می‎کردیم، اما به آن جهت که پیامبراکرم (ص) مؤسس حکومت اسلامی است و به اعتقاد ما خلافت و ولایت از جانب خداوند متعال به آن حضرت و پس از آن حضرت به ائمه معصومین (ع) واگذار شده و فقهای جامع الشرایط نیز در عصر غیبت، نواب و جانشینان آنان هستند، و نیز به خاطر حرمت و شرافت آنان، بررسی این مبحث را مقدم داشتیم.

البته باید توجه داشت که سخن در اینجا به اجمال برگزار شده و باید بررسی تفصیلی این گونه مسائل را در کتابهای علم کلام (اصول عقاید) و کتابهای احتجاج (مناظره های اعتقادی) جستجو نمود.

ما پیش از این گفتیم که ولایت چه در تکوین و چه در تشریع منحصر به ذات پاک خداوند تبارک و تعالی است و هیچ کس در این حاکمیت شریک و انباز وی نیست، و گفتیم که خرد همواره انسان را به وجوب اطاعت و حرمت مخالفت از دستورات وی ملزم می‎کند، و این ولایت مطلقه و ضرورت اطاعت همواره منحصر به ذات یکتای اوست، مگر اینکه در مقام تشریع مرتبه ای از ولایت خود را به دیگران واگذار نموده باشد. براساس کتاب و سنت، ذات باری تعالی مرتبه ای از این ولایت را به برخی از پیامبران گذشته و پیامبراکرم (ص) و طبق اعتقاد ما به ائمه معصومین (ع)