آیت‌الله منتظری

مرجع متواضع

"محمد تقی فاضل میبدی "

 آیت الله منتظری از شاگردان برجسته آیت الله بروجردی و امام خمینی (ره ) بوده اند که سوابق علمی و مبارزاتی ایشان در دوران قبل از انقلاب بر همه روشن است . همچنین ایشان شاگردان بسیار برجسته و عالمی را در راه انقلاب و جمهوری اسلامی تربیت کردند; شاگردانی که همه در راستای خط امام (ره ) و نظام جمهوری اسلامی حرکت می‎کنند.

پسر ایشان شهید محمد منتظری نیز از مبارزان برجسته بوده اند که همه به خوبی به ایشان و فداکاری هایشان در راه انقلاب به خوبی آشنایی دارند. از ویژگی های برجسته آیت الله منتظری این بود که نسبت به مسائل فقهی احاطه خاصی داشتند و به تاریخ و فقه اهمیت زیادی می‎دادند.

آیت الله منتظری به آزادی اندیشه و آزادی بیان بسیار عقیده داشتند و یکی از مسائلی که همیشه آن را در درجه بالای اهمیت قرار می‎دادند و به آن می‎پرداختند مساله حقوق بشر بود که در این راستا نیز کتابی تحت عنوان رساله حقوق را تدوین کردند. ایشان به آزادی احزاب و روزنامه ها، ایجاد بستر مناسب برای فعالیت های سیاسی اجتماعی بسیار معتقد بودند و همیشه بر این باور خود استوار بودند که همه باید در جامعه اظهارنظر کنند و جامعه نیز باید پذیرای موافقان و مخالفان خود باشد. در حوزه علمیه نیز ایشان به عنوان یک عالم ، فقیه بزرگ و برجسته بسیار مورد قبول و اطمینان بودند.

آیت الله منتظری در برخورد با دیگران و حتی منتقدان و مخالفان خود بسیار متواضعانه رفتار می‎کردند و هر کس با ایشان روبه رو می‎شد شیفته شخصیت ، اخلاق و منش ایشان می‎شد. نکته ای که در رابطه با ایشان شخصا با آن برخورد داشتم این بود که آیت الله منتظری در انجام تمام امور خود قصد قربت داشتند و در انجام همه امور خدا را در نظر داشتند. همیشه هم از این مسأله پرهیز داشتند که کسی نزد ایشان غیبت کند و شاگردان شان را نیز از این مسأله نهی می‎کردند. از دیگر خصوصیات برجسته ایشان این بود که به همه حتی مخالفان خود احترام می‎گذاشتند.

بسیاری از شخصیت های موثر انقلاب در زندان رژیم شاه با ایشان هم بند بودند و شیفته اخلاقیات این عالم برجسته شده اند. حتی می‎توان گفت ایشان در طول مدتی که در زندان به سر می‎بردند متحمل سخت ترین شکنجه ها شده بودند، و نه تنها خود آیت الله منتظری در زندان به سر می‎بردند بلکه فرزندان ایشان نیز مدتی را در زندان بودند و دختر آن بزرگوار نیز مدت ها تحت تعقیب بود و خود ایشان نیز چند سالی را در تبعید به سر می‎بردند. در مورد ایشان نکات برجسته بیشماری وجود دارد که می‎توان به آن اشاره کرد که حتی در محدوده کلام و نوشتار نمی گنجد بلکه از آن نیز فراتر می‎رود.

اما یکی دیگر از ویژگی های ایشان این بود که هیچ گاه تدریس را رها نکردند. حتی زمانی که در زندان به سر می‎بردند نیز دست از تدریس کردن برنمی داشتند. به همین دلیل در زندان نیز شاگردان زیادی را تربیت کردند. ایشان در زندان به تدریس فقه می‎پرداختند ضمن اینکه در فلسفه نیز استاد بودند. در حوزه نیز عالمان بسیاری که اکنون وجود دارند شاگرد ایشان بودند. از همه مهم تر اینکه در تدریس نهج البلاغه تبحر خاصی داشتند.