باسمه تعالی
حضور محترم جناب حجة الاسلام والمسلمین آقای دکتر حسن روحانی رئیس جمهور منتخب مردم ایران
پس از سلام و تحیت
انتخاب شایستۀ شما را به ریاست جمهوری اسلامی ایران تبریک عرض می‌کنم؛ امید که این پیروزی، طنین آرامش در ساحل متلاطم دریای ملت باشد.
مردم شریف و آگاه ایران با این رأی قاطع اعلام کردند که طرفدار عقلانیّت و اعتدال می‌باشند و جریان اصلاح‌طلبی ریشه در اعماق دل ملت دارد و همچنین برای چندمین بار ثابت کردند که روحانیّت با اخلاق و فهیم و دلسوز کشور و مصالح ملی، مورد تأیید ملت است.
إن‌شاء‌الله جنابعالی با خدمت به مردم صبور و مظلوم ایران، امید و نشاط ایجاد شده را در آنان زنده نگه دارید و با تعامل و ارتباط منطقی با دیگر کشورها و دوری از تندروی و دشمن تراشی، بتوانید گامی بلند در خروج کشور از انزوای ناروای بین‌المللی و حلّ مسائل سیاسی و اقتصادی ایران عزیز بردارید.
جنابعالی نیک می‌دانید که آفت هر حکومتی به حکم عقل و شرع ظلم به بی‌گناهان است. امیدوارم شعار شما برای آزادی زندانیان سیاسی، به حول و قوۀ الهی، جامۀ عمل بپوشد و این بی‌گناهان از زندان و حصر رهائی یابند و گامی دیگر در جهت هم‌دلی ملی برداشته شود.
توجّه دارید که زندانیان سیاسی منحصر به شخصّیت‌های معروف و خدمتگزار جمهوری اسلامی نیستند؛ در زندان‌های شهرستان‌ها زندانیان عقیدتی و سیاسی فراوانی هستند که مظلومانه در بندند و فریاد‌رسی ندارند.
به عنوان مثال برادران روحانی اهل سنت در زندان مشهد هستند که به گفتۀ افراد مورد اعتمادی که با آنان هم بند بوده‌اند، به بهانه‌های واهی زندانی شده‌اند و در مظلومیّت مضاعف به سر می‌برند؛ إن‌شاء‌الله با یک برنامه ریزی فوری به این مهم بپردازید.
ما در کشوری زندگی می کنیم که سابقۀ دوهزاروپانصد ساله در تدوین منشور حقوق بشر دارد و نیز متدیّن به دینی هستیم که رعایت حقوق مخالفین در آن بسیار تأکید شده است؛ پیامبر اسلام(ص) و امام علی(ع) با مخالفین عقیدتی و سیاسی خود گفتگو می‌کردند و هیچ‌گاه آنان را زندانی و یا محروم از حقوق اجتماعی ننمودند.
بر فرض چنانچه اشخاصی خلافی مرتکب شده باشند، قرآن کریم صریحاً دستور فرموده که بدی را با خوبی دفع کنید: "ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ"؛ و ثمرات مادی و معنوی این عمل را تبدیل دشمنی به دوستی می‌داند، فرموده است: "فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ" (سوره فصّلت آیه34)؛ اگر قرآن کریم فقط همین یک آیه را داشت، برای عظمت و اعجاز آن کافی بود؛ هزاروچهارصد سال قبل و در جامعۀ بدوی و خشن آن روز عربستان، سفارش به گذشت و مدارا با مخالفین و تبدیل دشمنی به دوستی شده است.
حال ما را چه شده است که با وجود این فرهنگ غنی، بر خلاف آن عمل می‌کنیم و همواره در پی دشمن‌تراشی و دوست‌ستیزی هستیم؟ آیا وقت آن نرسیده که در رفتار خود احتمال خطا بدهیم و در آن تجدید نظر نمائیم؟ آیا با داشتن قرآن و نهج البلاغه و عمل نکردن به آن کفران نعمت نمی‌کنیم؟
از دیگر مواردی که لازم به ذکر است و انتظار میرود جنابعالی نسبت به حلّ آن گام مؤثر و اساسی بردارید برطرف کردن سانسور و ممیّزی در کتاب و نشریات است که متأسفانه در سال‌های اخیر به نحو بسیار چشم‌گیری گریبان‌گیر اهل فرهنگ این مرز و بوم گردیده است.
در پایان سلامتی و توفیق جنابعالی را در جهت خدمت به اسلام عزیز و مردم شریف از خداوند متعال خواستارم.
والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته.
بیت آیة الله العظمی منتظری(ره)
احمد منتظری
1392/3/27
.jpg)
