قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى کَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ...» آل‌عمران 64. و اتحاد همۀ ادیان الهی بر نقاط اشتراک، یعنی توحید را خواستار می‌شود؛ حال چه شده است که ما پیروان خاتم پیامبران، نه تنها بر سر نقاط اشتراک وحدت نمی‌کنیم، که دائماً بر سر نقاط افتراق در حال نزاع هستیم.
مسلمین که خدای واحد، کتاب واحد، پیامبر واحد و نماز و روزه و جهاد و دفاع و امر به معروف ونهی از منکر واحد دارند، چرا باید دائماً بر روی نقاط افتراق تاکید کنند؟
آیا زندگی برادرانه را کنار گذاشتن و دشمنی نمودن با یکدیگر، برای پیروان پیغمبر رحمة للعالمین کفران نعمت و بازگشت به جاهلیت قبل از اسلام نیست؟
آیا وقت آن نرسیده است که مسلمانان چهره اسلام را از خشونت‌هایی که به نام اسلام ترویج و عمل می‌شود پاک و مبرّا نمایند؟
بیایید آب وحدت را بر آتش اختلافات بریزیم تا کام مردم با زندگی مسالمت‌آمیز شیرین گردد و قدرت‌های شیطانی را از طمع در خود ناامید کنیم.
از خداوند متعال وحدت کلمه مسلمین و عزت و عظمت اسلام را مسئلت دارم.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
بیت آیت الله العظمی منتظری
احمد منتظری
بهمن ماه 1391 - ربیع الأول 1434
.jpg)
