مقاله ای با عنوان «به کجا می رویم؟» از: حجةالاسلام والمسلمین احمد عابدینی


بسمه تعالی

روز اول ماه رجب 1431 مطابق با24خرداد 1389 خبر رسید شب گذشته به بیت مرحوم آیت الله منتظری و دفتر آیت الله صانعی حمله شده است، بسیار متعجب شدم، زیرا چند روز پیش چهارمین قطعنامه علیه ما صادر شده بود و  خوب می‌دانستم که برای کاستن از تبعات آن، نیازمند اتحاد در داخل کشور خودمان هستیم، حال چه کسان و با چه انگیزه‌ای پشت قصه هستند که در چنین شرایطی، در هنگام طلوع هلال ماه حرام، دست به چنین کارهای بنیان کنی می زنند معلوم نیست.

 تشییع جنازه مرحوم آیت الله منتظری نشان داد که افراد زیادی به ایشان علاقه‌مند هستند، بنابراین باید برای جذب این افراد فکری می‌شد، نه اینکه با این کار، آنان رنجیده شوند و در اوج هجوم خارجیان به نزاع‌های داخلی دامن زده شود و از یاری دوستان محروم شویم، اما وقتی تعجبم بیشتر شد که خبر رسید دادگاه ویژه با پلمپ کردن دفتر آن مرحوم، کار مهاجمان را تأیید کرده است.

به دنبال آن با خبر شدم که مهاجمان در شعارهای خود آیت الله صانعی و نوۀ مرحوم  امام خمینی را نا نجیب خوانده اند، با خود گفتم: حالا دیگر حتماً خون مسئولان به جوش می‌آید و با مهاجمان برخورد می‌کنند، زیرا کسانی که چند ماه قبل، از توهین به تصویر مرحوم امام آن چنان بر آشفتند امروز که نوۀ او  مورد چنین اهانت صریحی قرار گرفته  دیگر از شدت خشم قالب تهی می‌کنند، ولی هیچ خبری نشد، صدا و سیما  سخنی نگفت و مسئولان مهر سکوت نشکستند و جهانیان بر ما و بر عقلمان خندیدند.

... ای کاش ما که شعارهای جهانی سر می‌دهیم و می‌خواهیم جهان از ما دین و ادب و انسانیت بیاموزد حفظ آبرو می‌کردیم و در مقابل جهانیان به هم پنجه نمی‌زدیم، بزرگان خود را نانجیب نمی‌خواندیم، درس‌های آنان را به تعطیلی تهدید نمی‌کردیم ای کاش حرمت ماه حرام را رعایت کرده بودیم و ای کاش....

راستی ما به کجا می‌رویم؟ پیامبر(ص) شرط آزاد سازی اسیران را علم آموزی به مسلمانان قرار داد و ما شرط زنده ماندن دانشمندان خود را سکوت و یاد ندادن و پیروی از نا آگاهان و جاهلان می‌دانیم!

 پیامبر (ص) خطاهای بزرگ اصحاب بدر را به دلیل سابقه‌ی درخشانشان بخشید و ما دارندگان سابقه‌های درخشان را بدون اثبات کوچک‌ترین جرم تنها، براساس توهّم توطئه با سنگ و چوب و فحش‌های رکیک و... بدون هیچ محاکمة رسمی مجازات کردیم.

 پیامبر (ص) حتی خانه‌ی دشمن خود را محل امن پناه برندگان مشرک قرار داد ولی ما حرمت خانة شاگردان امام خمینی (ره) را  شکستیم و یاران او را در درون خانه مقابل چشم زن و فرزند دشنام دادیم!

 راستی ما چه چیز را می‌خواهیم صادر کنیم؟ در قرآن شکنجه فتنه نامیده شده ولی ما شکنجه شده‌ها را فتنه‌گر دانستیم و...

 در جهان، فرزندان رهبران پس از گذشت چندین نسل هنوز احترام ویژه دارند، ولی در کشور ما نوۀ رهبر انقلابمان تنها پس از گذشت 20 سال از رحلت آن عزیز، در مراسم سالگرد وی، درحضور چند صد هزار افراد داخلی و خارجی شرکت کنندۀ در آن مراسم، آماج شدیدترین حملات قرار می‌گیرد، بدون اینکه کوچکترین جرمی برایش ثابت شده باشد. آیا می‌خواهیم این‌گونه قدر شناسی‌ها را صادر کنیم؟! آیا می‌خواهیم به جهانیان بگوییم که ما برای عکس امام و تکه عبایش احترام قائلیم ولی پاره تنش را....

 در جهان، همه جا از کتاب علمی و کتابخانه استقبال می‌شود حال وقتی در کشور ما، به فرزندان آیت الله منتظری(ره) که می خواهند سخاوتمندانه، خانه و تمامی کتاب‌های پدرشان را به کتابخانة عمومی تبدیل کنند اجازه داده نمی‌شود، چه آبرویی از علم و ادب ایرانی باقی می‌ماند تا جهان را به تماشای آن فرا خوانیم؟!

خداوندا، به ما بیداری و تقوایی عطا کن که حداقل در یک بُعد به پیامبرت شباهت داشته باشیم و در یک بعد مسلمانان واقعی.

 آمین یا رب العالمین.

احمد عابدینی

تیر ماه 1389