آموزگاری که پاک رفت "فرخ نگهدار"
آیت الله منتظری شخصیتی نامکرر است. به این دلیل که شهوت قدرت گوش او را کر، چشم او را کور، و قلب او را سنگ نکرد. به این دلیل که پای بندی اش به حق و حقیقت، و دفاع اش از مظلوم، بی خدشه بود و هرگز آن را در پای اریکه قدرت قربانی نکرد؛ به این دلیل که هرگز سیاست و قدرت سیاسی را به دسیسه و دروغ نیالود.
او ایستادن در کنار مظلومان را عبادتی والاتر از نشستن بر کرسی ولایت یافت؛ و این همه قدرت، شجاعت، استقامت، بی نیازی و بی ریایی براستی در تمام تاریخ سیاست بی تکرار است.
بسیاری میگفتند عشق ها از این خاک گریخته، انسانیت و صفا از دل ها رخت بر بسته، منفعت طلبی و خودخواهی و حق کشی و ستم همه جا گیر شده است، اما این دروغ بود. آیت الله منتظری، در آن زمهریر سال های دهه 60 - به بهای دست شستن از قدرت - سکوت را شکست و نور نوع دوستی، مهرورزی و ایمان به حق را از نو در دل ستمدیدگان زنده کرد؟ آیا اگر ایستادگی منتظری نبود باز هم امیدی بود که نسل ما برای رهایی از ستم و استبداد از نو برخیزند و به کسی اعتماد کنند؟ همه جا دل ها مهربان شوند و نور امید در نگاه ها بلغزد؟
این ایستادگی او بود که غمزدگان و ستمدیدگان را زنده کرد و روزی آمد که آزاده ای سیره آیت الله منتظری را سرمشق کند و هر رنگی از این رنگین کمان سبز، از شیعه و سنی تا گبر و ترسا و کافر، همه او را پیشوای
.jpg)
