تاکسی سر حرف را با غریبه ها باز میکنند و با هم از خوبیهای آیت الله منتظری و علت مخالفت حکومت با او و نیز از ظلمی که به او شده (و ما قمی ها بیشتر از همه شاهدش بودیم) حرف میزنند و یا سعی میکنند به جوانترها از خاطراتشان از این عالم از خود گذشته بگویند... بعد از آن روز سبز، تخت سلطنت حاکمان ظالمی که دوست داشتند فکر کنند و به دیگران بقبولانند که در قم پایگاه مردمی دارند به شدت لرزید و عصبانیت جنون آمیزشان از تک تک حرکاتشان بعد از آن روز عیان است. جو خفقان قم بعد از بدرقه سبز و با شکوه آن پیر دلسوز واقعا رو به تغییر است، و ما این را مدیون آن مجاهد عالیقدر هستیم که همه زندگیش و حتی مرگش برایمان پر از برکت بود، و البته مدیون مهمانان عزیز سبزمان که به سبزهای قم شهامت حضور دادند. امیدوارم سی آذر آخرین روز سبز قم نباشد... ان شاءالله.