آیت‌الله منتظری

بسیاری از تابوهای نظام جمهوری اسلامی را شکسته و خطوط قرمز آن را درنوردید، بی آن که به عقاید دینی خود خیانتی کرده باشد.

متأسفانه منتظری چندان نزیست که کار را به آخر برد و به عنوان مرجعی که در خود توان نظری و شهامت اخلاقی کافی می‎دید یک سره جدائی کامل دین و دولت را اعلام کرده و به این ترتیب این گره کور فکری را برای مؤمنان به تمامی بگشاید و نه در محدوده نخبگان بلکه در مقیاس اجتماعی نشان دهد که می‎توان دین دار بود و در عین حال از جدائی دین از دولت طرف داری کرد. اما نتیجه و میراث کار سال ها و ماه های اخیر او، بر متن جنبش بزرگ دموکراسی خواهی کنونی ایران و نیاز غیر قابل صرف نظر کردن جامعه ایران به حل معضل حاکمیت دینی، بدون تردید در راستای خدمت به حل این عقده ناگشوده جامعه ایران خواهد بود. این راه را باید تا آخر پیمود.

فوت آیت الله منتظری را به فرزندان و بازماندگان و پیروان ایشان تسلیت می‎گویم.