آیت‌الله منتظری

آن که صعود کرد و آن که سقوط کرد؛ آن که رها شد و آن که گرفتار"اکبر گنجی"

اشاره:

ساختار جهان طبیعت و جهان اجتماع به گونه ای نیست که انسان ها بتوانند به هر چه می‎خواهند دست یابند. راه های بسیاری گشوده است و راه های بسیاری مسدود است. منابع و برساخته های انسانی بی کران نیستند: چهار منبع قدرت، ثروت، معرفت و منزلت از منابع کم یاب اند.

نظام های بشری - چه در سطح بین المللی (آمریکا و سومالی، ژاپن و افغانستان) و چه در سطح داخل یک کشور (دولت و مردم، ثروتمندان و فقرا) - به شدت گرفتار نابرابری در توزیع این منابع کم یاب اند. به عنوان مثال، نمی شود در یک کشور دو نفر به طور هم زمان رهبری سیاسی (پادشاه، رئیس جمهور، نخست وزیر و...) را در دست داشته باشند. رئیس جمهور شدن یکی در یک دوره معین، به معنای فقدان این منبع قدرت برای همه افراد آن جامعه، در آن دوره معین است. آیت الله منتظری با منابع کم یاب چه می‎کرد؟

یکم - رهایی از قدرت:

پس از پیروزی انقلاب اسلامی 1357، آیت الله منتظری به دلیل سوابق مبارزاتی و پشتوانه علمی در فقاهت، به سرعت به چهره مقبول تبدیل شد. انتظار او این بود که در رأس ساختار سیاسی یک جامعه مسلمان شیعه باید کسی قرار گیرد که افقه و اعلم در فقه باشد (یعنی مرجع تقلید).