آیت الله منتظری بنای عظیمی را بنیان نهاد؛ حفظ حرمت و کرامت انسان... همه رنج ها را بر دوش کشیدن و از رنج و آلام انسان ها کاستن... و حسرت یک آخ را بر دل آنها گذاشتن...
تردیدی نیست که او شبیه ترین نمونه و مثال در روزگار ما به امام علی (ع) بود. دانش، حکمت، زندگی ساده و زاهدانه، استواری در دفاع از حقوق مردم، تعهد به عدالت.
اکنون که نمی گذارند مراسم بزرگداشت آیت الله منتظری برگزار شود، به جز مراسم عزاداری تاسوعا و عاشورا، به نظرم، میتوانیم:
در خانه هایمان مراسم بزرگداشت بگیریم؛ حتی اعضای یک خانواده. تصویر آیت الله منتظری و شمعی و قرآنی و فاتحه ای. برای بچه هایمان بگوییم دیگر میتوانیم سرمان را بلند بگیریم و بگوییم، حجت مسلمانی ما مردی بود که در تمام عمر صادق بود. (رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه...).
در دانشگاه ها و مدارس و ادارات و خیابان ها و پارکها با هر بهانه ای از آیت الله منتظری سخن بگوییم.
ایرانیان خارج از کشور، در هر شهری و کشوری که هستند، مراسمی شایسته آن فقیه یگانه برگزار کنند.
در فضای مجازی، وب سایت ها بیش از همیشه از اندیشه و استقامت آیت الله منتظری سخن بگویند.
آن قدر بر نام و یاد او تأکید کنیم، تا ببینند و بفهمند که با زور و رعب نمی توانند نام و یاد منتظری را که بر دلها حک شده را حذف کنند؛ که:
آن را که جای نیست همه شهر جای اوست
درویش هر کجا که سر آید سرای اوست
.jpg)
