آیت‌الله منتظری

فقیه متفاوت "محمد صادق کاملان"

مرحوم آیت الله العظمی منتظری (ره)، همان طور که به حق مردم به ایشان فقیه عالیقدر می‎گفتند، انصافا در بعد فقاهت یک فقیه نکته سنج و دقیق و عمیق بود. روش فقهی ایشان تقریبا همان روش فقهی آیت الله العظمی بروجردی (ره) بود. روش آیت الله العظمی بروجردی (ره) کاملا متفاوت از روش فقهای نجف بود. روش آیت الله العظمی بروجردی (ره) این گونه بود که یک مسأله و مبحث را از ابتدای شروع آن بررسی می‎کرد. مثلا اگر مسأله در زمان امام صادق (ع) مطرح شده و راوی از حضرت سؤال کرده بود پس حتما این سؤال و جواب در یک فضایی مطرح شده است. بنابراین جو فقهی فقهای اهل سنت در آن دوره را بررسی می‎کرد که چرا آن سؤال در جامعه آن روز مطرح شده است و چرا از امام سؤال شده است. پس از آن وارد بحث فتوای اهل سنت می‎شد که مثلا فتوای اوزاعی، مالک و ابوحنیفه درباره این مسأله چه بوده است یا احمد بن حنبل چه فتوایی داده است. بعد از آن وارد فتوای فقهای شیعه می‎شد و از شیخ مفید و شیخ صدوق و طوسی شروع می‎کرد و در دوره متوسط به محقق و علامه و شهیدین می‎رسید و در دوره متأخرین به صاحب جواهر ختم می‎شد.

این روش و دقت نظر را مرحوم آیت الله العظمی منتظری (ره) هم داشتند. ابتدا سیر بحث را کاملا بررسی می‎کرد تا به تحقیق بداند که چرا سؤال مطرح شده است ؟ جوانب فقهی آن چیست ؟ صدور این روایت از باب