آیت‌الله منتظری

جنبش سبز و فقدان منتظری "مرتضی کاظمیان"

درگذشت آیت الله منتظری از هر زاویه که مورد ارزیابی قرار گیرد، ضایعه ای غیر قابل جبران برای ایران و ایرانیان است. فقیه آزاده از چنان ویژگی هایی برخوردار بود که به دشواری بتوان فقدان او را به این زودی و سهولت، پر کرد. صراحت زبان، صداقت، شجاعت، آزادگی، دانش و بینش، پاکی و بی آلایشی، مدارا و صبوری، بی تکلفی و فروتنی، و سابقه طولانی مجاهدت و تلاش برای آزادی و استقلال و آبادانی ایران، تنها برخی از این ویژگی ها محسوب می‎شوند. جنبش اعتراضی مردم ایران البته فقدان فقیه عالیقدر را تا اطلاع ثانوی (پیدا شدن جایگزین یا جایگزین هایی شایسته) "آه" خواهد کشید. اما صرف نظر از این وضع ناگزیر، به نظر می‎رسد که "جنبش سبز" اینک از این "ضایعه" و "فقدان"، دچار برخی "برخورداری"های اجباری نیز شده است؛ مهم ترین وجوه اثباتی و ایجابی ناشی از درگذشت مرجع آزاده، به اجمال چنین اند:

الف. توجه جدی به این مهم که در برابر قرائت سرکوبگرانه و غیردموکراتیک از اسلام، قرائت مداراجویانه، دموکراتیک و آزادی خواهانه و نوع دوستانه ای وجود دارد که امثال آیت الله منتظری، نماد و علمدار و نشانه های آن محسوب می‎شوند. دین مدارانی متقی و انسان دوست که تحقق "حقوق بشر" را مهم ترین دغدغه ی خویش قرار داده اند.

ب. روحانیت شیعه (و روحانیانی چون آیت الله منتظری) "سرمایه"های گرانقدری هستند که دریغ است در زمان حیات ایشان،