پس از پیروزی انقلاب 57، آیت الله منتظری که نقش عمده ای در معرفی و شرح نظریه حکومتی آیت الله خمینی - یعنی ولایت فقیه - ایفا میکرد، ریاست مجلس خبرگان قانون اساسی را به عهده گرفت.
وی با درگذشت آیت الله طالقانی به عنوان امام جمعه تهران منصوب شد.
آیت الله منتظری با اتمام کار مجلس خبرگان قانون اساسی به قم بازگشت و امامت جمعه تهران را به علی خامنه ای که در آن زمان حجة الاسلام والمسلمین بود واگذاشت.
وی در اولین دوره مجلس خبرگان رهبری در سال 1364 به عنوان مصداق شرایط ولایت فقیه معرفی و به عنوان قائم مقام آیت الله خمینی برگزیده شد. با این حال از اواسط دهه 60، این مرجع تقلید شیعه اختلاف نظرهایی با آیت الله خمینی پیدا کرد.
به دلیل سوء رفتارهای مقام ها و شکنجه و اعدام مخالفان و زندانیان سیاسی - به ویژه اعضای سازمان مجاهدین خلق و سازمان های چپگرا - وی به منتقد سرسخت هیئت حاکمه جمهوری اسلامی ایران تبدیل شد.
محمد علی عمویی اشاره میکند که نماینده آیت الله منتظری در تابستان سال 65 - یعنی چهار سال پس از دستگیری گسترده رهبران حزب توده در ایران - با وی دیدار کرد و از جانب آیت الله منتظری خواست تا شرحی از شکنجه هایی را که بر وی در زندان رفته است برایش بنویسد.
آقای عمویی میگوید: "پیام ایشان عبارت از این بود که پاره ای از خانواده های زندانیان سیاسی از چگونگی رفتار زندانبانان، بازجوها و نحوه بازجویی ها که فشارهای گوناگونی را در مرحله تحقیق به زندانی
.jpg)
