آیت‌الله منتظری

اخلاق و منش ایشان می‎شد. نکته ای که در رابطه با ایشان شخصا با آن برخورد داشتم این بود که آیت الله منتظری در انجام تمام امور خود قصد قربت داشتند و در انجام همه امور خدا را در نظر داشتند. همیشه هم از این مسأله پرهیز داشتند که کسی نزد ایشان غیبت کند و شاگردان شان را نیز از این مسأله نهی می‎کردند. از دیگر خصوصیات برجسته ایشان این بود که به همه حتی مخالفان خود احترام می‎گذاشتند.

بسیاری از شخصیت های مؤثر انقلاب در زندان رژیم شاه با ایشان هم بند بودند و شیفته اخلاقیات این عالم برجسته شده اند. حتی می‎توان گفت ایشان در طول مدتی که در زندان به سر می‎بردند متحمل سخت ترین شکنجه ها شده بودند، و نه تنها خود آیت الله منتظری در زندان به سر می‎بردند بلکه فرزندان ایشان نیز مدتی را در زندان بودند و دختر آن بزرگوار نیز مدت ها تحت تعقیب بود و خود ایشان نیز چند سالی را در تبعید به سر می‎بردند. در مورد ایشان نکات برجسته بیشماری وجود دارد که می‎توان به آن اشاره کرد که حتی در محدوده کلام و نوشتار نمی گنجد بلکه از آن نیز فراتر می‎رود.

اما یکی دیگر از ویژگی های ایشان این بود که هیچ گاه تدریس را رها نکردند. حتی زمانی که در زندان به سر می‎بردند نیز دست از تدریس کردن برنمی داشتند. به همین دلیل در زندان نیز شاگردان زیادی را تربیت کردند. ایشان در زندان به تدریس فقه می‎پرداختند ضمن اینکه در فلسفه نیز استاد بودند. در حوزه نیز عالمان بسیاری که اکنون وجود دارند شاگرد ایشان بودند. از همه مهم تر اینکه در تدریس نهج البلاغه تبحر خاصی داشتند.