آیت‌الله منتظری

شنیدن خطبه های آیت الله منتظری به نجف آباد می‎آمدند به حدی بود که در گزارش ساواک بعد از قم این شهر به واسطه حضور ایشان به عنوان دومین پایگاه انقلاب ذکر شد؛ "نماز جمعه آیت الله منتظری یک پایگاه سیاسی برای مبارزه با رژیم است." اگرچه تبعید ایشان به نجف آباد سه سال طول کشید اما رژیم حضور آیت الله منتظری را حتی در زادگاهش تحمل نکرد و او را به تبعید در طبس محکوم کرد.

حضور او در طبس باعث اجتماع مبارزین شد به گونه ای که به اعتراف مسؤولان امنیتی این شهر در طول اقامت کوتاه منتظری علاوه بر طبسی ها قریب 50 هزار نفر از شهرهای دور و نزدیک برای دیدن او راهی طبس شده و ایشان را ملاقات کردند؛ جمعیتی که موجب نگرانی ساواک شد و آنان را بر آن داشت برای جمع و جور کردن اوضاع حکم تبعید او در طبس را لغو کنند؛ اما نامه سرگشاده ایشان به علما و مردم ایران در مورد اتحاد علیه "امپریالیسم و صهیونیسم" در کارنامه فعالیت های آیت الله در طبس باقی ماند. مقاومت آیت الله منتظری و پافشاری ایشان در فعالیت های سیاسی چنان بود که رژیم ایشان را از طبس به خلخال تبعید کرد.

اگرچه رژیم می‎پنداشت تفاوت زبانی و گویش آیت الله منتظری و مردم آذری زبان فعالیت های ایشان را محدود کند اما اختلاف زبان به سکوت و سکون وی منجر نشد و یکی از امام جماعت های آن شهر مسجد خود را در اختیار او قرار داد که توسط هیأت امنا اداره می‎شد و مکان مناسبی جهت بسط و گسترش اندیشه های اسلام گرایی شد.

آیت الله العظمی منتظری علاوه بر اقامه نماز در آن مسجد همچون