سال های 1315 - 1316 برای او دوره سخت تری بود چرا که به گفته خود ایشان به دلیل "کمبود امکانات و شرایط بد مالی" دیگر قادر به ادامه حضور در قم نبود. عسرت مالی آیت الله را به اصفهان بازگرداند و ایشان در مسجد جده این شهر ساکن شد. "در اصفهان دو هفته یک بار میرفتم نجف آباد. یک بقچه نان و یک مقدار ماست و سنجد و گردو و مانند اینها میآوردم و یکی دو هفته با اینها میگذراندم. اما در قم این امکانات نبود لذا نتوانستم در قم بمانم و به اصفهان رفتم." اولین هم حجره ایش در این شهر حجت الاسلام حاج شیخ ابوالقاسم مسافری بود که ایشان "شرح لمعه" میخواند و حاج شیخ ابوالقاسم "سیوطی". آن موقع عسرت مالی آیت الله ادامه داشت چرا که آن موقع در هر ماه از محل موقوفه مدرسه به هر حجره چهار قران میدادند که بین دو طلبه قسمت میشد و ایشان ناچار بودند مابقی مایحتاجات را از نجف آباد بیاورند؛ همان موقوفات مدارس بود که بعد دولت موقوفات را هم تصاحب کرد و این چهار قران هم قطع شد. آیت الله آن دوره را به مباحثه با اسدالله نوراللهی و یحیی فقیه ایمانی گذراند و در چهار پنج سالی که در اصفهان بود به تدریس پرداخت. در دوران رضا شاه پهلوی که به طلاب و حوزه ها سخت گرفته میشد بر ایشان نیز سخت گذشت. کسی نمی توانست عمامه به سر بگذارد و مقرری نیز پرداخت نمی شد. اوایل سال 1320 برای دومین بار به قم رفت. دعوت شیخ جعفر شمس گیلانی و حاج باقر خوانساری مشوق این سفر شد و آیت الله با سفر به قم در مدرسه ملا صادق مسکن گزید.
در همان مدرسه مکاسب را نزد حاج شیخ عبدالرزاق قائنی خواند و
.jpg)
