آیت‌الله منتظری

آیت الله منتظری، تجسم آرمان دست نیافته انقلاب پنجاه و هفت "احمد سعیدی"

خبر رحلت آیت الله العظمی منتظری موجی از پیامهای تسلیت و بزرگداشت و بعضا اظهار نظر درباره ایشان را در پی داشت. پیامهایی که اکثریت طیفهای اجتماع ایران را دربر می‎گیرد. این سطح از توجه گسترده به ایشان نشانگر مقام و تأثیر عمیق ایشان در زمینه های مختلف اجتماعی است که چنین طیف وسیعی را به کلام آورده است.

در باب کرامات و خصوصیات ایشان سخن بسیار رفته است. تاریخ گواهی خواهد داد منش و کمال شخصیتی ایشان جزو نوادر در تاریخ سیاست و اخلاق جهان است؛ این که ایشان در یک قدمی دستیابی به قدرتی شبه مطلق برای عدالت دست به عملی زدند که فرصت را به رقیبان داد که بتوانند ایشان را از صحنه سیاسی حذف کنند. عدالت برای کسانی که در بین آنها هم قطاران کسانی که فرزندش و نزدیکترین دوستانش را به قتل رساندند و از قتل او هم، اگر می‎توانستند، ابا نداشتند.

انقلاب 57 بر اساس آرمانی برای دست یافتن به حکومتی نقدپذیر بود اما با پیروزی انقلاب 57 چه در اجتماع و حاکمان دیده نشد و مردم و و اکثریتی از نخبگان انقلاب در برابر بسیاری از موارد بی عدالتی تنها به سکوت یا کناره گیری اکتفا کردند. علاوه بر نقدناپذیری دولت تازه، نگاه دینی این دولت عرصه را بر گروههای بیشتری، بسیار تنگتر نمود. ولی التزام آیت الله منتظری به دیدگاه رواداری حتی در زمانهایی که در معرض بیشترین فشارها بودند ایشان را از دفاع از حقوق افراد فارغ از