صفحه ۱۱۴

"جرم مدنی" که مجازات دنیوی در پی دارد، که "گناهی" مستوجب مجازات اخروی است و آقای خامنه ای در پیام خود از خداوند برای منتظری طلب بخشش و "رحمت و مغفرت" می‎کند و از او می‎خواهد تا "ابتلائات دنیوی" منتظری را "کفاره" گناهان او "قرار دهد".

مخالفت پیگیر آیت الله منتظری با شکنجه و کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی در سال 67 زمینه مناسبی به دست داد تا توطئه برکناری او از قائم مقامی رهبری، [ . . . ] با توجیه سیاسی شرعی همراه شود با این همه آیت الله خمینی، منتظری را "گناهکار" نخواند و او را به مجازات اخروی تهدید نکرد.

اما گرایش های آزادی خواهانه و انسان گرایانه و مخالفت سرسختانه آقای منتظری با استبداد دینی به دوران رهبری آقای خامنه ای با سال ها زندانی کردن او در خانه او، بازداشت مکرر و تبعید برخی فرزندان و بستگان نزدیک او، سانسور گسترده، تبلیغات و فشار سازمان یافته و مدام علیه او مجازات و منتظری به واقع به دوران رهبری آقای خامنه ای و به فرمان یا با موافقت او، و نه به دوران رهبری و حیات آیت الله خمینی، "به ابتلائات دنیوی" دچار شد.

آقای خامنه ای در بخش دوم پیام خود مجازات های اعمال شده علیه آیت الله منتظری را با کیفر و "کفاره" گناه در روز رستاخیز معادل دیده و چنین القاء می‎کند که فرامین او در این مورد با داوری خداوند در روز رستاخیز یکسان است.

[ . . . ]

ناوبری کتاب