آیت‌الله منتظری

پنج سال و دو ماه حصر خانگی یک مرجع تقلید منتقد در جمهوری اسلامی انجامید. لکه ننگ این حصر خانگی هرگز از دامان [ . . . ] جمهوری اسلامی پاک نخواهد شد. آیت الله منتظری در حصر هم از امر به معروف و نهی از منکر و نصیحت به ائمه مسلمین دست نکشید و همواره حاکمان را به عدالت و دادگری و رعایت حقوق ملت فراخواند. آن رادمرد همواره از منظری دینی به نقد قدرت می‎پرداخت و ضوابط رحمت نبوی و عدالت علوی را به حاکمان متذکر می‎شد. آیت الله منتظری عمیقا به حقوق انسان - از آن حیث که انسان است - باور داشت و از حقوق بشر صمیمانه دفاع می‎کرد. او پیش کسوت آزادی خواهان ایران بود. مجاهدتهای حق طلبانه و دفاع منصفانه او از حقوق همه مظلومان از هر صنف و مذهب و مرام، همگان را شیفته او کرده بود.

منتظری در اوج عزت دارفانی را وداع کرد. عاش سعیدا و مات سعیدا. رحلت او نیز مانند حیات او ظلم ستیز و آزادی بخش است. [ . . . ] منتظری با دفاعش از حق و عدالت و آزادی و اخلاق فاتح قلوب ملت ایران شد. راه منتظری سبز است. پیام منتظری تأسی به رحمت نبوی، عدالت علوی و ظلم ستیزی حسینی است. این راه بی بازگشت ملت ایران است.

آیت الله منتظری در چند ماه اخیر بیشتر از گذشته سخن گفت، بیشتر نوشت و واضحتر از همیشه با مردم و حاکمان مستبد اتمام حجت کرد. گویی رحلت خود را پیش بینی کرده بود. ایشان به صراحت حکومت فعلی را نه جمهوری و نه اسلامی اعلام کرد. او رضایت و رأی مردم را