صفحه ۸۴۵

رستگار و از هرگونه بدبختى رهیده است و نیز خداوند در سوره انفال آیه/ 62 می‌فرماید "واعدوا لهم ما استطعتم من قوة" براى در هم ریختن کاخ ستمگران و فساد کنندگان و نابود ساختن آنان و دفاع از حریم اسلام تا آنجا که قدرت دارید، قوا تهیه سازید و خود را مجهز کنید. آیا این پیامبر اسلام نبود که در برابر ستمگران و فساد کنندگان که در رأس آنها رؤساى قبایل و زورگویان که به نص قرآن (در سوره احزاب آیه/ 48) منشأ همه بدبختیها هستند قیام کرد و آنها را در هم کوبید؟ آیا این امام على بن ابیطالب علیه السلام نیست که در خطبه قاصعه می‌فرماید: خداوند اقوام و ملل گذشته را از رحمت خود دور نکرده مگر به این جهت که آنان امر به معروف و نهى از منکر، این دو وظیفه بزرگ اسلامی، را ترک کردند. پس خداوند همه طبقاتى را که شانه از زیر بار این دو وظیفه خالى کردند لعنت می‌فرماید. جاهلان و نادانان را به خاطر گناه کردن و خردمندان و دانایان را به جهت بی‌تفاوتى در برابر فساد و گناه سپس حضرت می‌فرماید شما به خاطر ترک کردن این دو وظیفه خطیر (امر به معروف ونهى از منکر) رشته اسلام را گسیخته‌اید و حدود و احکام اسلام را معطل کرده‌اید؛ ولى آگاه باشید که خداوند مرا، که امام و پیشواى شما هستم، به جنگ با تجاوزکاران، پیمان شکنان و تبهکاران در روى زمین امر فرمود و من با هر سه طبقه آنها جنگیدم و خوار و ذلیلشان نمودم. (نهج البلاغه خطبه 22/ مراجعه شود)

آیا امروز این خطاب قهر امیز و تکلیف الهى على علیه‌السلام به ما متوجه نمی‌شود و آیا این على علیه السلام و فرزندش حسین علیه السلام نیست که هدف از رسالت و امامت و قیام خود را اصلاح جامعه و جهان و آبادى شهرها و امنیت واقعى بخشیدن و به توده‌‌‌هاى مردم می‌دانند.(نهج‌البلاغه خطبه/131مراجعه شود) اکنون ‌اى برادران مسلمان و‌اى پیروان و شیعیان على علیه السلام آیا هنوز وقت ان نرسیده که به فریاد بیچارگان و ضعیفان برسید و به داد اسلام و قرآن عزیز برسید؟ آیا خداوند از ما تعهد نگرفته است که علیه دشمنان داخلى و خارجى و غارتگران اموال و ذخائر و فرهنگ و ناموس مردم قیام کنیم و آیا با سکوت خود عمل این دشمنان انسانیت و اسلام را امضا نکرده‌ایم؟؟ ما امیدورایم که شما ملت مسلمان هر چه زودتر از گفتار قرآن و پیامبر اکرم(ص) و روش ائمه هدى پند گرفته، این مسئولیت خطیر خود را که دفاع از حریم اسلام و قرآن و مسلمانان می‌باشد، ایفا کنید.

روحانیون حوزة علمیة قم
21/ رمضان/94
(س ش322[

ناوبری کتاب