بندگان خدا از زیر چکمههاى استعمارگران آمادهتر میسازد هنگامى که ایاک نعبد را به زبان جارى میکنند از اینکه بر اثر جهل و سهل انگارى و تنآسایى نسل پیشین بند عبودیت فرعون و نمرود به گردنشان استوار شده و از خدا و قرآن دور افتاده و وارثان به حق معاویه و یزید بر آنان حکم میرانند اسپندوار میجهند، مضطرب میشوند قلب ار ترسشان به تپش میافتد، بدنشان میلرزند و رنگ صورتشان میپرد و همانند ابر بهارى از چشمان خدا بینشان اشک جارى میشود و با گفتن و ایاک نستعین بندهاى ترس را از دست و پاى و دل خویش فرو میریزند و خویشتن را براى جنگ عادلانه و نهایى بین حق و باطل آمادهتر میکنند.
آرى تا وقتى که مأموران ضد خلقى گمانشان این است که ماهیت این نمازها همان است که عافیتطلبان مسلمان نام میگزارند، نه تنها نسبت به آن بیتفاوتاند، بلکه تشویق هم میکنند. آن چنان که آن جوانک تیزهوش بیخبر از اسلام که نقش سازنده نماز را ندانسته و سخن اسلام راستین را نشنیده است براى خوشبین کردن و فریب دادن مأموران ساواک نماز میخواند روزه میگیرد مفاتیح میخو.اند و قرآن قرائت میکند، اما همین که میبینند نماز این آزادگان با نماز دیگر نمازگزاران غافل یا تنآسا تفاوت فراوان دارد، ابوجهلوار به آنان حمله میکنند و از دادن آب براى وضو خوددارى میکنند، به آنان کتک میزنند، ناسزا میگویند و به شکنجه گاهها میبرند "أرأیت الذى ینهى عبداً اذا صلی" آیا دیدهاى کسى را که به مسلمان اعلام کنند که حتى فرادى نباید نماز بخوانند یا به برخى از زندانیان در شیراز آب براى وضو ندهند و اگر مسلمانان به سخن آنان ترتیب اثر ندهند و نماز بخوانند، کتک بخورند و به شکنجه گاهها کشیده شوند. این واقعیت در ابتداء امر شاید عجیب به نظر برسد اما از این فرزندان خلف ابوسفیان و ابولهب عجیب نیست این وارثان به حق فرعون و نمرود از خداوندى سخن میگویند و از دینى دم میزننند که استثمارگرى آنان را تصویب یا لااقل بیتفاوت باشد. اینان از دودمان کثیفى هستند که براى نگهداشتن هرچه بیشتر مردم در فقر و بدبختى آتشکدههاى بزرگ را به خود و آتشکدههاى کوچک را به توده مردم اختصاص داده بودند تا مردم استثمارگرى و نظام طبقاتى آنان را طبیعى تلقى کنند و این سؤال را از خویش نکنند که میان ما و این عزیزان بلاجهت چه تفاوتى است که آنان همه چیز دارند و ما هیچ نداریم. اینان از اسلامى سخن میگویند که دست پروردههایش یک مسیحى کامل عیار باشد نه مسلمانى على وار. اینان از نمازى طرفدارى میکنند که به گزارندگانش الهامى ندهد و سخنى نگوید، اما نماز این رادمردان که سرود جاودانه ملى آنان است به آنها درس میدهد