نامه آیت الله منتظرى از تبعیدگاه طبس خطاب به علما و مراجع مبنى بر هوشیارى و حفظ وحدتخاطرات، ج2، ص 837؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج2، ص 193. دربارة علت نگارش این نامه آیت‌الله منتظرى می‌گوید: "این مدت که من در تبعید بودم ساواک مرتب روى اختلافات داخلى روحانیت و مساله کتاب شهیدجاوید کار مى‌کرد و مرتب افرادى را تحریک مى‌کرد و پیش مراجع و جاهاى دیگر مى‌فرستاد تا این مسائل را مطرح کنند و در درون روحانیت و جامعه صف‌بندیهاى مختلف به وجود بیاورند، مارک سنى‌گرى و وهابیگرى و طرفدارى از عربستان سعودى و ضدیت با امام‌حسین(ع) و. . . این قبیل برچسبها را به نیروهاى مبارز مى‌زدند؛ بخصوص در قم و اصفهان این جو تشدید شده بود، اطراف آیت‌الله گلپایگانى، آیت‌الله شریعتمدارى و آیت‌الله نجفى‌مرعشى و دیگران را گرفته بودند تا از آنها نوشته‌هایى علیه شهیدجاوید بگیرند، بعضى‌ها در اصفهان منبر رفته و مى‌گفتند: عربستان پول چاه نفت شماره فلان را به اینها اختصاص داده که در ایران تبلیغ وهابیت کنند! یا اینکه مى‌گفتند: آقاى منتظرى و آقاى مشکینى و آقاى صالحى علیه امام‌حسین(ع) کتاب نوشتند، امام‌حسین اینها را آواره کرد! و. . . . من احساس کردم این یک توطئه خطرناکى است که طراح آن ساواک است و ناآگاهانه از سوى بعضى‌ها به آن دامن زده مى‌شود به همین جهت از همان جا یک نامه نوشتم و براى شخصیتهاى مختلف از جمله مراجع فرستادم"، همان. "در سالهاى 52 ـ 51 که اوج درگیریهاى لفظى و قلمى و اختلاف افکنیها بر سر مسأله ولایت بود و دشمن هم با همه قدرت به این درگیریها دامن می‌زد، آیت‌الله منتظرى از طبس خطاب به سران حوزه‌هاى علمیه و روحانیون ایران نامه‌اى نوشت و در آن خطر این دودستگى و تشتت را برشمرد. قشریون مذهبى و واعظان بی‌سواد، روحانیون مبارز و روشنفکران متعهد اسلامى بویژه معلم شهید و شخصیت بزرگ اسلام دکترعلى شریعتى را متهم به عدم اعتقاد به ولایت ائمه می‌نمودند و رژیم هم در تأیید ایشان عمل می‌کرد. لذا نامه هشدار دهنده آیت‌الله منتظرى بر رژیم گران آمد و نسبت به این عمل ساکت نماند"، فقیه عالیقدر، ج1، ص158ـ157.
الحمدلله رب العالمین و الصلوة و السلام على خیر خلقه محمد و آله الطاهرین و اللعن على اعدائهم اجمعین الى یوم الدین. قال الله تعالى فى کتابه الکریم: با ایها الذین آمنوا ادخلوا فى السلم کافة و لاتتبعوا خطوات الشیطان انه لکم عدوٌ مبین (بقره 208).
و اعتصموا بحبل الله جمیعاً ولا تفرقوا ـ ولا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جائهم البینات و اولئک لهم عذاب عظیم (آل عمران 103ـ105)
و اطیعوا الله و رسوله ولاتنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم و اصبروا ان الله مع الصابرین (انفال 46).
و بعد برحسب ضرورت فقه شیعه امامیه و اخبار مأثوره از پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم و ائمه معصومین سلام الله علیهم اجمعین، علماء عدول و شایسته که هم عالم به احکام و هم حادثه شناس و آشنا به زمان خود باشند در عصر غیبت حضرت ولى عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف جانشینان پیغمبر اکرم و مرجع حوادث و مجرى احکام الهیه می‌باشند و موظفند که با تفاهم و شورى از اسلام و مسلمین دفاع کنند و مصالح کلیه آنان را زیر نظر
.jpg)
