داد و با جاذبة نیرومند اسلام عدالت پرور، نسل جوان را از سقوط به دامن مکتب‌‌هاى بی‌پایه نجات داد.
رژیم استبدادى ایران که با حمایت قدرت‌‌هاى خارجى در مقابله با این نهضت اسلامى و مردمى از آغاز مرتکب فجایع بی‌شمارى گردید، سرانجام خود را شکست خورده احساس نمود و دم از فضاى باز سیاسى و آشتى ملى زد. ولى با هوشیارى و رشد مذهبى سیاسى ملت مسلمان ایران، در بن بست کامل قرار گرفت و ناگزیر براى ادامه سلطه و حیاتش، با خشونتى جنون‌آمیز ایران را به خاک و خون و آتش کشید، به طورى که هیچیک از شهر‌‌هاى ایران از این تعرض وحشیانه مصون نماند.
فاجعة فراموش ناشدنى 17 شهریور تهران(جمعه سیاه) که به دنبال راهپیمایى عظیم عید فطر و پنجشنبه 16 شهریور(روز تجلیل از شهداى رمضان) صورت گرفت و در حقیقت رفراندمى علیه رژیم حاکم بود، مردم ما را چنان خشمگین ساخت که کوچکترین اعتنایى به حکومت نظامى غیرقانونى ننمودند و بار دیگر همه جا صحنة تظاهرات و راهپیمایی‌‌هاى عظیم و بی‌سابقه‌اى گردید و متعاقباً در سرکوبى آن، جنایات شرم آور دیگرى صورت گرفت که امکان حتى اشاره به همة آنها نیست.
به آتش‌کشیدن مسجد جامع کرمان به نام کولى و زاغه نشین و سوزاندن قرآن و هتک مقدسات و نوامیس و همچنین حوادث اسف‌بار شهرستان‌‌هاى منطقه کردستان و لرستان، و هتک نوامیس در همدان، و حمله و کشتار بی‌رحمانه در اکثر شهرستان‌‌هاى کشور، و اخیراً در دانشگاه تهران، نمونه‌هایى از این جنایات است که خاطره‌اش هرگز فراموش نخواهد شد.
طبیعى است که پس از فراهم شدن زمینه خشم و طغیان همه اقشار ملت، رژیم با ایادى خود در مقام سوء استفاده و زمینه سازیهایى برآمده که آن را به خیال خود توجیهى براى برقرارى دولت نظامى و سرکوبى مجدد بداند و بطور رسمى سانسور و اختناق را با شدیدترین وجه بر همه جاى کشور حاکم سازد و ضمن ممنوع نمودن هرگونه اجتماعى همه خیابان‌‌هاى و معابر را به صحنه جنگ و لشگرکشى مبدل کرده و با سلاح‌‌هاى سنگینی، که از بودجه همین مردم تهیه شده به قتل و جرحشان می‌پردازد و مردم مسلمان ما، به تبعیت از مراجع دینى و به خصوص آن مرجع عظیم الشأن، براى این دولت نظامى به هیچ وجه ارزشى قائل نشده و به اعتصابات منطقى و برپا ساختن تظاهرات خود ادامه می‌دهند و هم اکنون ساعتى نیست که از شهر‌‌هاى مختلف ایران، اخبار مولمه‌‌اى که حاکى از شهادت عزیزان بسیارى است، به گوش نرسد، و ما را در سوک‌‌هاى تاز‌‌ه‌اى ننشاند.
.jpg)
