روزه سیاسى در زندان پس از قضیة 17 شهریور1357آیت الله منتظری، خاطرات، ج1، ص 397ـ 396.
"پس از اینکه قضیه هفده شهریور 1357 پیش آمد و تعدادى در میدان ژاله به شهادت رسیدند، ما در زندان مى‌خواستیم در این ارتباط با ملت ایران ابراز همدردى کنیم، روى همین جهت اعلام کردیم که در این ارتباط سه روز روزه مى‌گیریم و ثوابش را به روح شهداى هفده‌شهریور اهدا مى‌کنیم و به همین جهت غذاى آشپزخانه زندان را نمى‌گیریم، این روزه سیاسى به پیشنهاد من بود و سایر دوستان هم قبول کردند، کم‌کم این قضیه بخصوص غذا نگرفتن ما منعکس شد، کمونیستها در این جریان جا خورده بودند و ما در این قضیه خیلى با آنها بحث مى‌کردیم. مجاهدین خلق اول این کار را مسخره مى‌کردند و ابراز همدردى با شهداى هفده‌شهریور را قبول نداشتند اما بعد که دیدند این کار در بندها و زندانهاى مختلف جا افتاد و خانواده‌‌ها از بیرون هم انتظار حرکتى از زندانیان را داشتند آنان براى اینکه از قافله عقب نمانند یک حرکت محدودى انجام دادند، گویا آنها هم یک روز روزه گرفتند، بالاخره جریان روزه چیزى بود که در خارج از زندان انعکاس پیدا کرد؛ بعد یک سرهنگى آمد خیلى عصبانى که چرا غذا نمى‌گیرید؟ چرا اعتصاب کرده‌اید؟ ما گفتیم: ما اعتصاب نکرده‌ایم ما روزه گرفته‌ایم ثوابش را هدیه کنیم به روح شهداى هفده‌شهریور". (س ش418)
.jpg)
