همچنین قربانیان سومین دادگاه، یعنى حکمت جو و خاوری، هستند که به طور مخفیانه از زندان قصرـ قسمت زندانیان سیاسى در تهران ـ به زندان‌‌‌هاى استان فرستاده شدند. بند 79 متمم قانون اساسی، که با حضور یک هیئت ژورى و بنا به علل سیاسى نوشته شده، پانزده سال است که به صورت مسخره درآمده است. از جمله اینکه مخالفین رژیم در دادگاه‌‌‌هاى نظامى محاکمه می‌شوند. همچنین محاکمات علیه گروهى از استادان ـ در سال 1963 ـ و علیه دانشجویان دانشگاه تهران در سال‌‌‌هاى بعد از آن نیز در دادگاه‌‌‌هاى سرى انجام گردیده است. در سال 1964 و 1965 مدافعین قانوین استادان ـ وکلاى مدافع قانونى ـ دانشگاه تهران از طریق پلیس مخفى ترور شدند و بدین ترتیب ثابت شد کسى که بخواهد این حق را به خود بدهد که شغل وکالت را اختیار کند، جان خود را از کف داده است. در همان سال، دانشجویان و روشنفکران متهم نیز مورد شکنجه و عذاب قرار گرفتند. مطالب زیر از نامه مورخه 13 دسامبر 1967 کسب شده که توسط گروهى از زندانیان بند 4 زندان قصر نوشته شده است.
براى اقلیت حاکم بر ایران، زندانیان سیاسى به عنوان یک انسان شناخته نمی‌شوند. آنها حتى به اندازه حیوانات نیز ارزش ندارند. آنان را ابتدا به عللی، که فوقاً ذکر شد، براى بازپرسی‌‌‌هاى مقدماتى در زندان قزل‌قلعه یا در زندان‌‌‌هاى شکنجه و عذاب ـ در حین بازرسى ـ می‌فرستند که اغلب آنان در حین بازپرسى سلامتى بدنى خود را از دست می‌دهند.
بعد از آن به زندان سیاسى قصر، آنجا که سال‌‌‌هاى زیاد و یا بقیه عمر خود را در آنجا می‌گذرانند، فرستاده می‌شوند. در آنجا کوچکترین سرپیچى در برابر رفتار بد متصدیان زندان، منجر به تبعید به دورترین و بدآب و هواترین نقاط مانند بندرعباس و برازجان و ایرانشهر می‌شود.
در زندان ما، که در بند شماره 4 قصر می‌باشد، حدود یکصد زندانى سیاسى وجود دارد. و یک شرح مختصر از شرایط زندگى اینجا می‌تواند موقعیت ما را در نظر شما مجسم نماید. تمدید مدت زندان براى زندانی
در هفت الى هشت ماهه اخیر، تعداد زیادى از زندانیان به دادگاه‌‌‌هاى نظامى فرستاده شده و در آنجا مدت زندانى آنها را زیادتر نموده‌اند. این عمل در مورد عبدالله مولائى و حسین
.jpg)
