آیت‌الله منتظری

محاکمه !

آیت‌الله منتظرى در سال 1345 پس از بازداشت فرزندش محمد منتظرى بازداشت شد و مدت 6 ماه بدون محاکمه در زندان به سر برد، پس از آزادى مجدداً در سال 1346 بازداشت و مدت 6 ماه دیگر زندانى شد، فعالیت‌ها ادامه یافت تا این که 3 ماه به مسجد سلیمان تبعید و پس از آن به نجف‌آباد منتقل شد. اما در تمام طول این مدت هیچ جلسه محاکمه‌اى حتى فرمایشى براى ایشان تشکیل نشد. تا اینکه پس از ایام تبعید در نجف‌آباد مقدمات محاکمه ایشان به همراه هم پرونده‌ایش آیت‌الله ربانى شیرازى آغاز شد و رایزنی‌ها براى توقف این محاکمه ـ که در نوع خود با توجه به شخصیت محاکمه شوندگان کم نظیر به نظر می‌رسید ـ ادامه می‌یابد. ساواک معتقد است که على رغم ارفاق‌ها، این دو هنوز به فعالیت‌‌هاى خود ادامه می‌دهند، (گویا چند بار بازداشت و زندانى کردن بدون محاکمه و تبعید ارفاق محسوب می‌شود)، (س ش 143).

در گزارش خبرى که از سوى ساواک ارسال شده تعویق محاکمه را به دلیل تلاش‌‌هاى آقاى حکیم و خوانسارى و به واسطه آقاى فلسفى ذکر کرده است اما در این گزارش تبرئه آنان را به صلاح ندانسته و محاکمه آنان را ـ با توجه به جایگاه خاص آنان ـ درس عبرتى براى دیگران می‌داند و ادامه حضور آنها را در حوزه به ویژه آیت‌الله منتظرى که شهریه هم پرداخت می‌کند را، موجب ارتباط میان مبارزان می‌داند، (س ش 145).

علماى اصفهان طى تلگرافى به آیت‌الله سید احمد خوانسارى ضمن اظهار نگرانى از محاکمه آیت‌الله منتظرى و ربانى شیرازى و از ایشان تقاضاى مذاکره با مقامات کرده‌اند تا از آنان رفع مزاحمت شود؛ آیت‌الله خوانسارى در پاسخ از ادامه اقدامات خویش براى استخلاص آنان خبر می‌دهد، (س ش 147 ـ 146).

با این حال در اواسط تابستان 1347 رژیم شاه کیفرخواستى را علیه آیت‌الله منتظرى و مرحوم ربانى شیرازى صادر می‌کند، در این کیفرخواست اتهام آیت‌الله منتظرى را: "اقدام بر ضد امنیت داخلی" ذکر کرده و در پرانتز آمده است: (ضدیت با سلطنت مشروطه ایران)! هم چنین درکیفرخواست آمده است: مرید جدى یکى از روحانیون مخالف دولت (آیت‌الله خمینی)، از گردانندگان مؤثر و محرکین اصلى طلاب علوم دینى علیه دولت شاهنشاهى ایران، انتقاد از اقدامات اساسى و اصلاحى دولت، تشکیل جلسه جهت بازگشت آیت‌الله خمینى به ایران، دستگیرى حین پخش اعلامیه درحرم مطهر حضرت معصومه(س)، اقدامات مخرب در زندان، امضاى بیانیه‌ها،