خوانسارى میروند. ایشان سراغ محمد فرزند آیتالله منتظرى را میگیرد که با پاسخ منفى مواجه میشودگو اینکه از قولى که داده بودند مبنى بر آزادى محمد و به آن عمل نکردند، متعجب میشود. مرحوم محمد منتظرى بدین ترتیب، در دادگاه به تحمل 3 سال زندان محکوم میشود؛ دفاعیات تکان دهنده وى در دادگاه خواندنى است که به شرح بازجوییها، شکنجههایش قدرى درحضور پدرگاه در غیاب وى میپردازد، (سش97ـ 96).
آیتالله منتظرى پس از چند روز اقامت در تهران به همراه مرحوم ربانى شیرازى و شهید سعیدى براى زیارت امام رضا(ع) و دیدار با آیتالله میلانى و قمى وارد مشهد شدند. هدف از دیدار با دو آیتالله علاوه بر رسم دیدارهاى حوزوی، ایجاد ارتباط نزدیک تر میان آنها و طرفداران آنها در فرایند مبارزات بود، (س ش 98). در این برهه از برخى اسناد بدست میآید که ساواک مراقب مسافرتها و فعالیتهاى آیتالله منتظرى پس از آزادى از زندان بوده است چون، (96 ـ 99، 102).
لایحه حمایت خانواده،مسافرت به عراق و دیدار با آیتالله خمینی
حقوق زنان از جمله مباحثى است که از دیرباز مطرح بوده، هست و به فراخور زمان و نوع حکومت در این باره با عنوانهاى مختلف اقداماتى صورت گرفته و میگیرد. در سال 1343 بر این اساس، "قانون حمایت خانواده" از سوى برخى رسانههاى آن دوران مطرح میشود تا بهتر در جامعه مورد طرح و بررسى قرار گرفته و راه قانونى شدن آن در مجامع قانونی، بیشتر بازگردد. در این طرح که با هدف از بین بردن "تبعیضات نارواى خانوادگی" مطرح شده در فصل سوم، ماده 884 قانون مدنى ایران که میگوید: ولدالزنا از پدر و مادر و اقوام آنان ارث نمیبرد را نسخ کرده و میگوید: ولد الزنا اگر وارث منحصر باشد تمام ماترک پدر و مادر را به ارث میبرد. هم چنین میگوید: اگر مورث یک یا چند فرزند طبیعی(ولد الزنا) داشته باشد، فرزند طبیعى حکم فرزند مشروع را دارد. هم چنین درباره ارث میگوید: اگر اولاد متعدد باشد چه پسر چه دختر ارث بین آنها بالسویه تقسیم میشود. یا ازدواج زن مسلمان با مرد کافر را صحیح میداند. این قانون در 11 اسفندماه 1345 به مجلس سپرده شد تا جنبه قانونى یابد، (پانوشت س ش 104).
پیش از طرح این لایحه در مجلس شوراى ملى توسط آقاى صدر وزیر دادگسترى وقت، زمزمههایى در میان مبارزان آن روز در جلسات مختلف صورت میگرفت که باید به آیتالله خمینى در نجف اشرف و دیگر روحانیون اطلاعاتى درباره لایحه فوق ارائه گردد، (س ش 102).