صفحه ۱۳۱

شکوه از فقر و بیچارگى و بالأخره هرگونه مبارزه با عوامل فساد و ایادى استعمار را با تهدید، ارعاب، حبس، شکنجه، تبعید و اعدام پاسخ می‌دهد و دائماً کوشش می‌کند نفس‌ها را در سینه‌ها خفه سازد و خفقان را بیشتر گسترش دهد. روزى نمی‌گذرد که خبر تازة موحشى به گوش نخورد و ناراحتى جدیدى به سراغ مردم نیاید، در‌‌هاى زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌ها به روى مردم باز است، محاکم دربسته نظامى بی‌حساب به حساب‌ها رسیدگى می‌کند، ملت از جریان روزمره مملکت به هیچ‌وجه اطلاعى ندارد، بر خلاف خواسته سازمان‌‌‌هاى پلیسى چیزى در روزنامه‌ها منعکس نمی‌شود، دسته دسته مردم رشید به اعدام و تبعید و حبس‌‌‌هاى طویل‌المدت محکوم می‌شوند و ملت از سبب جریان محاکمه آنان خبر پیدا نمی‌کنند. هنوز حبس‌‌‌هاى دسته‌جمعی، اعدام، شکنجه، آزار روحانیون و مردم متدین پایان نیافته که خبر ناراحت‌کننده تاز‌‌هاى افکار را به خود مشغول نموده و خانواده‌هایى را تحت ناراحتى قرار داده است. شایع است که به تازگى متجاوز از صد نفر دانشجو و کسبه و روحانى را در ظرف یک دو روز به جرم شرکت در جلسات دینى گرفته‌اند و پدرها و مادرها از جرم و یا از علت جلب و مکان و احوال آنان هیچ‌گونه اطلاعى ندارند و بازار مسلمان‌ها را سیاه و تجار محترم نوعاً رو به ورشکستگى می‌روند و کسى جرأت حق‌گویى ندارد. این است معنى آزادى در مملکت دموکراسى ایران! درست است که در سایر کشورها ناراحتی‌هایى نیز وجود دارد ولى تفاوت فاحش است بین دولت‌هایى که به خاطر ملت با استعمار می‌جنگند و دولتى که به خاطر استعمار با ملت می‌جنگد. آقاى هویدا ملت ایران نمی‌تواند ببیند مرجع تقلید و پیشواى مذهبى خود در تبعید و سائر رهبران ملى محدود بوده باشند و با این حال ساکت نشسته و به کارها و هیأت‌حاکمه صحه گذارند. شما خیال نکنید با انتقال حضرت آیت‌الله‌العظمى خمینى از ترکیه به عراق می‌شود احساسات افروخته این ملت را خاموش کرد. ادامه تبعید حضرت آیت‌الله خمینى در هر جا و به هر صورى که باشد مایه ناراحتى و خشم عموم ملت است، آقاى هویدا هرچه در نظر شما محترم است وجدان، مذهب، قانون اساسى و اعلامیه حقوق بشر با این طرز حکومت مخالف است. شما یقین بدانید حکومت‌هایى که پایه آن بر ظلم و ستم به ملت است بقاء و ثباتى ندارد. الملک یبقى مع‌الکفر و لایبقى مع‌الظلم.

(قد مکر الذین من قبلهم فاتی‌الله بنیانهم من القواعد فخر علیهم السقف من فوقهم و آتیهم العذاب من حیث لایشعرون) ما در خاتمه متذکر می‌شویم لازم است به این وضع اسفناک خاتمه داده شود و با ارجاع حضرت آیت‌الله‌العظمى آقاى خمینى به قم و خاتمه دادن به حبس، شکنجه، اعدام و مبارزه با دین و ملت شکاف بین مردم و دولت را پر کنید. ما تا به حال

ناوبری کتاب