صفحه ۹۵

همان کلام حقیقی است. و همچنین وقتی پیامبر(ص) (در عالم عقول) با ملائکه رتبه اعلا معاشرت می‎کرد آواز نگارش قلم آنها و القاء کلام آنان را می‎شنید، و کلام آنها (همان) کلام الله است که در محل های شناخت آنها فرونشسته و آن محل ها ذوات و عقول آن ملائکه است؛ زیرا آنها در مقام قرب قرار دارند، و روایت شده که پیامبر درباره خود در شب معراج حکایت نمود که به جایگاهی رسید که در آن آواز قلم های ملائکه را می‎شنید، سپس هنگامی که پیامبر (از معاشرت با ملائکه رتبه اعلا در عالم عقول) به میدان سرای ملکوت آسمانی (عالم مثال) فرو می‎آمد، برای او صورت آنچه (در عالم عقل) تعقل و مشاهده کرده در لوح جانش که در عالم الواح قدسی آسمانی (و هم رتبه با وجودات مثالی است) تمثل می‎یافت سپس از آن اثری به ظاهر (هم) می‎رسید و در این هنگام برای حواس (او) شبیه (حالت) سرگشتگی و حیرت و خواب پدید می‎آمد؛ به خاطر همان چیزی که دانستی که روح قدسی به علت جامعیتش نسبت به دو جانب (ملک و ملکوت) قوای ادراکی حسی را به کار می‎گیرد، منتها نه در امور زوال پذیر حیوانی بلکه در راه حرکت به سوی پروردگار سبحان؛ پس روح قدسی با آن قوا در راه شناخت و اطاعت حق تعالی، او را همراهی می‎کند و به ناچار وقتی خداوند او را با خطابی بدون حجاب بیرونی مورد خطاب قرار می‎داد، (خواه خطاب بدون واسطه یا به واسطه فرشته) و بر غیب آگاهی می‎یافت، در نگین نفس نبوی او، نگار (نگارستان) ملکوت و صورت جبروت نقش می‎بست و در نتیجه برای

ناوبری کتاب