امکان گسترش قابلیت قابل و گنجایش آن برای مراتب برتر
ممکن است گفته شود: با این حال نفس نبوی به اندازه گنجایش خود وحی را میپذیرد و هر فیضی به اندازه قابلیت مستفیض و دریافت کننده آن، تنزل و محدودیت مییابد: (و انزلنا من السماء ماء فسالت اودیة بقدرها) سوره رعد، آیه 17. (و ان من شیی الا عندنا خزائنه و ما ننزله الابقدر معلوم) سوره حجر، آیه 21. و "حصار طاقت را هیچگاه هیچ کس نمی تواند بشکند."
اما پاسخ این است که: هرچند نزول وحی و کشف، مشروط به وجود نفس مستعد نبوی و شخص مکاشف است ولی همان طور که اشاره شد وحی و کشف از سنخ علم و امری مجرد است و محدودیت هایی که از ناحیه قابل برای امور مادی وجود دارد آن چنان برای امور مجرد به ویژه علم وجود ندارد؛ بلکه خود امور مجرد میتوانند به لحاظ احاطه وجودی که دارند. قابلیت و ظرفیت دریافت کننده را توسعه دهند. از این رو است که صاحب ولایت، امیرمؤمنان علی (ع) فرمودند: "کل وعاء یضیق بما جعل فیه الا وعاء العلم فانه یتسع به"؛نهج البلاغه، حکمت 205. "هر ظرفی به واسطه آنچه در آن نهاده شده تنگ میشود مگر ظرف علم، زیرا آن به واسطه علم گسترش مییابد."