یعنی: "رسول کسی است که جبرئیل بر او فرود میآید پس او جبرئیل را میبیند و سخن او را هم میشنود و جبرئیل بر او وحی فرو میآورد و چه بسا مانند حضرت ابراهیم (ع) در خواب خود میبیند، و نبی گاه سخن را میشنود و گاه شخص (ملک) را میبیند، و امام آن کسی است که سخن را میشنود ولی شخص (ملک) را نمی بیند."
قریب به همین مفاد است روایات اول، سوم و چهارم از همان منبع.
2 - و روی انه سأل الحارث بن هشام رسول الله (ص): کیف یأتیک الوحی ؟ فقال: "أحیانا مثل صلصلة الجرس و هو أشده علی فیفصم عنی و قد وعیت عنه ما قال و احیانا یتمثل لی الملک رجلا فیکلمنی فأعی ما یقول".صحیح بخاری، بدء الوحی، ج 2 و 3؛ صحیح مسلم قریب به همان معنا، باب عرق النبی فی البرد و حین یأتیه الوحی، ج 4، ص 1816، حدیث 87.
یعنی: روایت شده که حارث بن هشام از پیامبراکرم (ص) سؤال کرد که: وحی چگونه به سراغ شما میآید؟ پس آن حضرت فرمود: "گه گاه مانند آهنگ زنگ شتر، پس از آن از من جدا میشود در حالی که آنچه را وحی کننده گفته است از او حفظ کرده ام؛ و گه گاه فرشته برایم مانند مردی تمثل کرده پس از آن با من سخن میگوید پس آنچه را میگوید ضبط و حفظ میکنم."