خوانده باشد مستلزم این است که - نعوذبالله - آن حضرت دروغگو باشد و کار خود را به خدا نسبت داده باشد.
دلالت آیات مصدر به "قل" بر مدعا
همچنین آیاتی که با خطاب و امر "قل" به پیامبر(ص) فرمان داده که آنچه را به دنبال امر "قل" آمده است بگوید، دلالت دارد که آن آیات صورت داده و قالب یافته از سوی پیامبر(ص) نیست؛ چرا که معنا ندارد پیامبر(ص) خود عبارت پردازی کرده باشد و در صدر آن تعبیر به "قل" بنماید. و همچنین چنانچه پیامبر(ص) برای درخور فهم کردن معنای عمیق وحی برای مردم، خودش به صورت بخشی آن همت گماشته باشد، ذکر حروف مقطعه در اوایل سوره ها که تاکنون رأی جازمی برآن قرار نگرفته است چگونه تبیین و توجیه میگردد؟ اگر صورت عبارات، سخن مبدأ غیبی باشد میتوان آنها را رمزی بین پیامبر و آن مبدأ دانست ولی در غیر آن صورت چطور؟
و اما احادیث مربوطه، دو مورد از آن ها به شرح زیر است:
1 - حضرت امام رضا(ع) در جواب سؤال از فرق بین رسول و نبی و امام، فرمودند:
"ان الرسول، الذی ینزل علیه جبرئیل فیراه و یسمع کلامه و ینزل علیه الوحی و ربما رأی فی منامه نحو رؤیا ابراهیم (ع)، والنبی ربما سمع الکلام و ربما رأی الشخص و لم یسمع، والامام هو الذی یسمع الکلام و لایری الشخص.".اصول کافی، ج 1، ص 176، کتاب الحجة، باب الفرق بین الرسول والنبی والمحدث، حدیث دوم.
.jpg)
