مطابقت آن با واقع به آن مقدار، قهری است. و اینکه در وحی کسی که نبوت او به اثبات رسیده و ادعا میکند در امری اجتماعی و زمینی به او وحی شده است، احتمال خطا باشد، معقول به نظر نمی آید. اگر کشف اتم نبوی که میزان سنجش صحت و بطلان سایر کشف هاست خطابردار باشد این چه وحی و میزانی است و به چه دلیل کشف او در مسائل صرفا دینی مانند صفات خداوند که بسیار عمیق تر و دقیق تر است خطابردار نباشد؟ فرق این دو در کجاست ؟ که یکی تأمین و ضمانت عصمت از خطا داشته و دیگری نداشته باشد؟!
خطاناپذیری حوزه وحی و رسالت
آری؛ اگر پیامبری در موردی از منظر وحی و غیب سخن نگوید بلکه در اموری که مربوط به حوزه رسالت و هدایت او نیست با دید ظاهری و بشری چیزی بگوید، برخی گفته اند در این صورت احتمال خطا در آن راه دارد. بزرگانی از دانشمندان و عرفا هم که احتمال خطای انبیاء و معصومین (ع) در امور دنیوی را پذیرفته اند نظر به همین جهت داشته اند؛ ولی این دیگر نامش وحی یا الهام نیست و از مدار بحث ما خارج است. پیامبر و معصوم اگر چیزی را از راه غیب و وحی دریافت کرد، آن دانشی است که از دانش های بشری برتر و خطاناپذیر است، و مراد از خطا، خطای واقعی یعنی عدم مطابقت مراد جدی با واقع است نه آنچه از دیدگاه بشری خطا محسوب میگردد. و به
.jpg)
