آیت‌الله منتظری

پیامبری پیامبراسلام (ص) و قهرا اعتراف به راستگوئی او می‎باشد. حال گوئیم: پیامبراسلام (ص) که در طول بیست و سه سال رسالت خود همواره همین قرآن دسترس امت خود را با عبارات و الفاظی که دارد به خداوند نسبت می‎داده است و همچنین اصحاب و به ویژه عترت و اهل بیت او(ع) و نیز خود آیات قرآن که حاوی چنین نسبتی می‎باشد آیا همه و همه به طور حقیقت و بدون هیچ شائبه مجازی، قرآن را به خداوند نسبت داده اند یا به گونه ای مجازی چنین اسنادی را داده اند؟ اگر اسناد قرآن ملفوظ به خداوند در آن موارد اسناد حقیقی و غیرمجازی باشد پس الفاظ قرآن هم در نظر آنها از سوی خداوند نازل شده است؛ و اگر آن اسناد، اسناد مجازی و غیرحقیقی باشد، چنان که مستفاد از سخن نویسنده محترم می‎باشد، سؤال این است که این چگونه اسناد مجازی است که با آن دامنه دور و دراز بدون هیچ قرینه ای بر مجازیت انجام گرفته و تاکنون کسی از آن آگاهی نیافته بوده است. آیا اسناد مجازی قرآن ملفوظ به خداوند بدون قرینه با آن وسعت، آن هم از سوی پیامبراکرم (ص) و اولیای معصوم (ع) اغراء به جهل و گمراه کننده نیست ؟ و اساسا این گونه اسناد و سخن گفتن امری غیرعقلایی نمی باشد؟!