آیت‌الله منتظری

قرآن که خداوند فرموده است ما آن را فرود فرستادیم محافظت از قالب و الفاظ آن از تصرف و تحریف و زوال است؛ چون اگر تصرف و تحریف و زوالی در معنای آن هم رخ دهد همانا از طریق الفاظ آن خواهد بود. پس مرجع ضمیر "له"، "ذکر" (قرآن) به اعتبار الفاظ یا الفاظ و معانی آن هر دو می‎باشد. بنابراین آنچه را هم خداوند می‎فرماید ما آن را فرود فرستادیم "قرآن" به لحاظ لفظ یا معنا و لفظ آن است نه تنها معنای آن.

2 - (و ما ینطق عن الهوی ‏ ان هو الا وحی یوحی ‏ علمه شدید القوی) سوره نجم، آیات 3 تا 5. "و پیامبر(ص) از سر هوس سخن نمی گوید. آنچه او می‎گوید (که قدر متیقن آن قرآن می‎باشد) چیزی جز وحیی که به او القاء می‎شود نیست که جبرئیل به او آن را یاد داده است" .

"نطق" گفتار لفظی را گویند و در این آیه گفتار لفظی پیامبر(ص) و آنچه او به عنوان قرآن ابلاغ می‎دارد به مبدأ وحی و تعلیم جبرئیل اسناد داده شده است.

3 - (انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون) سوره یوسف، آیه 12. "ما آن (قرآن) را به گونه قرآن عربی فرود فرستادیم شاید شما اندیشه نمائید". روشن است که عربی بودن از ویژگی های معنا نیست، بلکه آنچه وصف عربیت یا عجمیت می‎پذیرد لفظ است نه معنا، پس آنچه را خداوند می‎فرماید: ما آن را به صورت قرآن عربی فرود فرستادیم، قرآن با الفاظ عربی می‎باشد.