آیت‌الله منتظری

فرد مادی محسوس را در آن نیافت، همان معلوم حضوری، به لحاظ نداشتن آثار فرد مادی، معلوم حصولی او محسوب می‎گردد. بنابراین، بر فرض تسلیم اینکه نفس پیامبر با نوعی تعمل و خلاقیت صورت جبرئیل (ع) و الفاظ قرآن را در خیال و مثال اصغر و متصل خود مشاهده کند ولی این امر پس از این است که نفس او وجود مثالی جبرئیل (ع) و الفاظ قرآن را در عالم خیال و مثال اکبر و منفصل به علم حضوری ادراک و دریافت کند، و بر این اساس با قطع نظر از نفس نبوی و فعالیت و ادراک او وجود مثالی جبرئیل (ع) و الفاظ قرآن با همین قالب ابلاغ شده در عالم مثال منفصل به وجود نفسی و مستقل موجودند و پس از ارتباط نفس پیامبر(ص) با آن عالم و با الواح قدری و مثالی موجود در آن، آنها در نفس پیامبر اضافه و اشراق و وجود رابط پیدا نموده و در جدول خیال متصل وی هم ظهور می‎نماید و پیامبر بدین طریق با مخازن علمی حق تعالی مرتبط شده و به علمی مطابق با واقع و خطاناپذیر و به تعبیر نویسنده محترم و اعتراف او "علم اصیل" می‎رسد؛ و گرنه چنانچه علم او خطاپذیر باشد و او همانند انسان های عادی در ادراک حقایق دچار بازی ها و رهزنی های قوای وهم و خیال و شهوت و غضب گردد، علم او چگونه "علم اصیل" خواهد بود؟!

راه آگاهی پیامبر(ص) به مصونیت خود از اشتباه در تلقی وحی

سؤال مهمی که در اینجا به نظر می‎رسد این است که خود پیامبر(ص) که کشف او کامل ترین کشف ها و یکی از موازین صحت