ترجیحی برای برگزیدن او در بین نبود)".
او در همانجا نیز از فتوحات مکیة، باب 369، نقل میکند که ابن عربی هم گفته است:
"فاذا تلی علینا القرآن فقد سمعنا کلام الله و موسی (ع) لما کلمه ربه سمع کلام الله و لکن بین السماعین بعد المشرقین؛ فان الذی یدرکه من یسمع کلام الله بلاواسطة لایساویه من یسمعه بالوسائط".
"پس آن هنگام که بر ما قرآن تلاوت شود بی تردید کلام خداوند را میشنویم و موسی (ع) (هم) وقتی پروردگارش با او سخن گفت کلام خدا را شنید، ولی بین دو شنیدن از مشرق تا به مغرب فاصله است؛ زیرا دریافت و علم شخصی که کلام الله را بدون واسطه میشنود با دریافت و علم کسی که آن را با وسائط میشنود همطراز نمی باشد".
ملائکه عقلی و مثالی و واقعیت داشتن آنها در عالم خارج
به هرحال همان طور که از کلمات نقل گردیده از حکماء و دیگر کلمات آنها و از سخنان عرفاء پیداست آنان ملائکه را به دو دسته تقسیم کرده اند: یکی، ملائکه عقلی مقرب که از آنها به عقول و ارواح نیز تعبیر مینمایند؛ و آنها همان مخلوقات الهی هستند که مجرد از ماده و احکام آن میباشند و از نظر ذات و فعالیت محتاج به ابزار بدنی نمی باشند. دیگری، ملائکه مثالی غیر مقرب که به آنها نفوس کلیه هم میگویند؛ و آنها مخلوقاتی هستند که از نظرذات مجردند ولی از نظر