آیت‌الله منتظری

پس صحابی از او می‎گیرد."

و نیز وی در باب 44 از همان کتاب آورده است:

"و کان رسول الله (ص) اذا جاءه الوحی ونزل به الروح الامین علی قلبه أخذ عن حسه و سجی و رغا کما یرغو البعیر حتی ینفصل عنه و قد وعی ما جاءه به فیلقیه علی الحاضرین و یبلغه السامعین".

"پیامبر(ص) این چنین بود که هرگاه وحی به سراغش می‎آمد و روح الامین (جبرئیل) آن را بر قلب پیامبر فرود می‎آورد او از عالم حس ربوده می‎شد و (با لباس مثالی) پوشانده می‎شد (و به عالم ماوراء طبیعت می‎پیوست) و همانند آوازی که شتر سر می‎دهد آواز سرمی داد تا اینکه از (حالت) وحی جدا شود درحالی که آنچه را روح الامین برایش آورده حفظ می‎نمود، بعد همان را بر حاضرین القاء می‎کرد و به شنوندگان می‎رساند."

قریب به آن در باب 72 از همان کتاب نیز آمده است و به طور کلی در فتوحات مکیة به طور پراکنده از این موضوع سخن گفته است.

سخن عبدالوهاب شعرانی از عرفای اهل سنت

عبدالوهاب شعرانی یکی از عرفای اهل سنت هم در کتاب "الیواقیت والجواهر" فصل چهارم، مبحث شانزدهم، می‎گوید:

"ان قلت: فهل نزلت الاحادیث القدسیة علی رسول الله (ص) لفظا او معنی؛ فالجواب: انها نزلت معنی لا لفظا فعبر عنها رسول الله (ص)