آیت‌الله منتظری

وحی است و آنچه را (در آنجا) می‎شنود کلام منظوم (فصیح و بلیغی) است که از ناحیه حق تعالی می‎باشد یا کتابی است در صحیفه ای".

او همین مطالب را در تفسیر خود، جلد هفتم، صفحه 152، شفاف تر بیان نموده است.

در شرح اصول کافی هم باب: "الفرق بین الرسول والنبی والمحدث"، ذیل حدیث اول می‎گوید:

"الثانیة ما بحسب القوة الخیالیة و هو: ان تقوی النفس الخیالیة للانسان قوة تتصل فی الیقظة بعالم الغیب الصوری، فان کان ذا فضیلة علمیة یری معلوماته فی کسوة الفاظ مسموعة او مکتوبة و یری مبدأها الملقی ایاها له اعنی الملک فی صورة شخص انسانی...".

"خصوصیت دوم انسان کامل آن چیزی است که او به لحاظ قوه خیال دارد و آن، این است که نفس انسان در مرتبه خیال به گونه ای نیرومند باشد که در بیداری به عالم غیب صوری (که مخزن صور است) متصل شود؛ پس اگر دارای برتری علمی بود معلومات خود را (که به طریق کشف معنوی پیدا نموده است با کشف صوری) در پوشش الفاظی شنیدنی یا نوشته شده ببیند و مبدأ القاء کننده آنها برای خود یعنی فرشته را به صورت شخص انسانی مشاهده کند".

بله، صدرالمتألهین (ره) در جلد ششم تفسیر خود، ذیل آیه دوم از سوره سجده: (تنزیل الکتاب لاریب فیه من رب العالمین) می‎فرماید:

"فالکتاب اشارة الی ذات النبی (ص) المعبرعنه تارة بالقرآن الجمعی