صفحه ۸۸

2 - اگر خونی که دیده بیشتر از ده روز باشد و همه آن یک جور بوده و صفات حیض را دارد، باید به گونه ای که در"عادت وقتیه"یکی دیگر از موارد کفاره (آزاد کردن بنده) است، ولی موضوع آن در این زمان منتفی است. گفته شد عادت خویشان خود را حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد.

3 - اگر بیش از ده روز خونی ببیند که چند روز آن نشانه حیض و چند روز دیگر نشانه استحاضه داشته باشد، یکی از سه صورت را دارد:

الف - اگر مقدار خونی که نشانه حیض دارد کمتر از سه روز و بیشتر از ده روز نباشد، همه آن را حیض قرار دهد.

ب - اگر خونی که نشانه حیض دارد بیشتر از ده روز باشد، باید از نخستین روزی که خون او نشانه حیض دارد حیض قرار دهد و در شماره آن از خویشاوندان خود پیروی نماید و بقیه را استحاضه به شمار آورد، و چنانچه خویشاوندان اوعادت مستقری ندارند بنابراحتیاط باید هفت روز را حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد.

ج - اگر خونی که نشانه حیض دارد از سه روز کمتر باشد، بنابراحتیاط در مقدار عادت خویشان خود احتیاط کند و بقیه را استحاضه قرار دهد.

4 - اگر پیش از گذشتن ده روز از قطع خونی که نشانه حیض داشته بار دیگر خونی ببیند که آن هم نشانه حیض دارد- مثل آنکه پنج روز خون سیاه و نه روز خون زرد و دوباره پنج روز خون سیاه ببیند - بنابراحتیاط واجب در هر دو خون از کارهایی که بر حائض حرام است اجتناب نموده و به وظایف مستحاضه عمل نماید.

6 - ناسیه:

مقصود از "ناسیه" زنی است که عادت خود را به طور کلی - هم وقت و هم عدد آن را - فراموش کرده باشد.

مساله 443- برای ناسیه چند حالت وجود دارد:

1 - اگر خونی که دیده از سه روز کمتر و از ده روز بیشتر نباشد و همه آن نشانه حیض داشته باشد، باید همه را حیض قرار دهد، و اگر نشانه حیض نداشته باشد به احتیاط عمل کند.

2 - اگر از ده روز بیشتر بوده و همه آن نشانه حیض نداشته باشد، باید روزهایی را که نشانه حیض دارد به شرط آنکه ازسه روز کمتر و از ده روز بیشتر نباشد حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد.

ناوبری کتاب