صفحه ۸۷

3 - اگر بیشتر از ده روز خون دیده و دارای نشانه های حیض باشد، باید شماره عادت خویشان خود را به طوری که در"عادت وقتیه"به مسائل (436) تا (438) رجوع شود. گفته شده حیض و بقیه را استحاضه قرار دهند، و در این مورد احتیاط مستحب آن است که:

الف - اگر عادت خویشان او هفت روز باشد هفت روز را حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد.

ب - اگر عادت خویشان او کمتر از هفت روز باشد همان مدت را حیض قرار دهد، و در تفاوت کمتر از هفت روز تاهفت روز را احتیاط نماید، یعنی کارهایی را که بر حائض حرام است انجام ندهد و به وظیفه مستحاضه عمل نماید.

ج - اگر عادت خویشاوندان او بیش از هفت روز - مثلا نه روز - باشد، همان هفت روز را حیض قرار داده، و در تفاوت بین هفت روز و عادت آنان - که دو روز است - احتیاط کند.

4 - اگر از خونی که بیش از ده روز دیده اند چند روز نشانه حیض و چند روز دیگر نشانه استحاضه داشته باشد، سه حالت دارد:

الف - اگر خونی که نشانه حیض داشته کمتر از سه و بیشتر از ده روز نباشد، همه آن حیض است.

ب - اگر خونی که نشانه حیض دارد کمتر از سه روز بوده، بنابراحتیاط واجب به اندازه روزهای عادت خویشاوندان احتیاط کند و بقیه را استحاضه قرار دهد.

ج - اگر پیش از گذشتن ده روز از قطع خونی که نشانه حیض داشته و از سه روز بیشتر است بار دیگر خونی که نشانه حیض دارد ببیند - مثل اینکه پنج روز خون حیض و نه روز خون استحاضه و دوباره پنج روز خون حیض ببیند- بنابراحتیاط واجب در هر دو خون کارهایی که بر حائض حرام است ترک و به وظایف مستحاضه عمل نماید.

5 - مبتدئه:

"مبتدئه" به زنی گفته می‎شود که برای نخستین بار خون می‎بیند.

مساله 442- برای مبتدئه چند حالت وجود دارد:

1 - اگر خونی که دیده کمتر از سه روز و بیشتر از ده روز نباشد و همه آن نشانه حیض داشته باشد، باید همه را حیض قرار دهد، و اگر نشانه حیض نداشته باشد به احتیاط عمل کند.

ناوبری کتاب