آیت‌الله منتظری

می‎شود، و برای نماز میت، سجده شکر و سجده های واجب قرآن غسل جنابت لازم نیست، و برای نمازهای مستحبی شرط صحت و درستی آنهاست.

مساله 379- چون عرق جنب از حرام بنابراحتیاط واجب نجس است، پس کسی که از حرام جنب شده چون اگر باآب گرم غسل کند عرق می‎کند، باید با آب ملایم غسل کند تا هنگام غسل عرق نکند.

مساله 380- کسی که غسل جنابت کرده نباید برای نماز وضو بگیرد و می‎تواند با آن نماز بخواند، ولی کافی بودن غسلهای دیگر از وضو محل اشکال است، و بنابراحتیاط واجب باید وضو هم بگیرد.

احکام جنب:

مساله 381- کسی که احتیاطا غسل جنابت کرده باید برای نماز وضو بگیرد.

مساله 382- "جنابت" به دو چیز حاصل می‎شود: اول - نزدیکی به طوری که حداقل به اندازه ختنه گاه داخل شود، در زن باشد یا مرد، در جلو باشد یا در عقب، بالغ باشند یا نابالغ، هرچند در وطی در عقب اگر منی خارج نشود حکم از باب احتیاط است، و باید به آنچه در مساله «389» گفته می‎شود عمل نماید.

دوم - بیرون آمدن منی، در بیداری یا در خواب، کم یا زیاد، از روی شهوت یا بدون آن، از روی اختیار یا بدون آن، زن باشد یا مرد، هرچند جنب شدن زنها با خارج شدن منی کمتر از مردهاست، اما در صورتی که رطوبتی با شهوت مخصوص به حال انزال از زن خارج شود بنابراحتیاط باید هم غسل کند و هم وضو بگیرد، مگر اینکه به منی بودن آن یقین کند که در این صورت غسل به تنهایی کفایت می‎کند.

مساله 383- اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده یا نه، غسل بر او واجب نیست.

مساله 384- اگر رطوبتی از انسان بیرون آید و نداند منی است یا ادرار و یا چیز دیگری غیر از اینها، چنانچه با شهوت وجهش بیرون آمده یا فقط با شهوت خارج شده ولی پس از بیرون آمدن بدن سست شده حکم منی را دارد، و اگر هیچ یک از نشانه ها یا بعضی از آنها را نداشته باشد حکم منی را ندارد، و در بیمار همین که از روی شهوت بیرون آید حکم منی را خواهد داشت.

مساله 385- اگر زن یقین کند آبی که از او بیرون آمده منی است باید غسل کند، و چنانچه شک در منی بودن آن دارد، اگر با شهوت بیرون آمده باشد - هرچند با جهش