آیت‌الله منتظری

مسائل نذر و عهد

"نذر" آن است که انسان انجام کار نیکی را برای خدا بر خود واجب کند، و یا ترک کاری را که انجام ندادن آن بهتر است برای خدا بر خود واجب نماید.

مساله 2820- نذر بر چند قسم است:

1 - نذری که برای شکر نعمت دنیوی یا اخروی باشد، مثلا بگوید: "از برای خداست بر من که اگر مرا توفیق حج داد یابه من فرزندی عطا نمود فلان کار خیر را انجام دهم"، یا برای شکر ترک گناه یا رفع بلا یا بیماری و یا سایر مشکلات صورت بگیرد، مثلا بگوید: "از برای خداست بر من که اگر از فلان گناه محفوظ ماندم یا بیمارم شفا یافت فلان عمل خیررا انجام دهم". به این قسم نذر که برای شکرگزاری انجام می‎شود "نذر بر" گفته می‎شود.

2 - نذری که برای زجر و بازداشتن خود از عمل حرام یا مکروه انجام می‎دهد، مثلا می‎گوید: "از برای خداست بر من که اگر عمدا غیبت کردم یک روز روزه بگیرم". این قسم نذر را "نذر زجر" می‎گویند.

3 - نذری که مطلق بوده و مشروط و معلق به چیزی نباشد، به عنوان مثال بگوید: "از برای خداست بر من که فردا راروزه بگیرم". و به این قسم نذر "نذر تبرعی" می‎گویند.

مساله 2821- در نذر مجرد نیت و قصد کافی نیست و باید صیغه خوانده شود، ولی خواندن به عربی لازم نیست.بنابراین اگر به فارسی یا هر لغت دیگر بگوید: "از برای خداست بر من که اگر بیمارم بهبود یافت فلان کار را انجام دهم"نذر او صحیح است، و هنگامی که بیمار بهبود یافت کاری را که نذر کرده بر او واجب می‎شود.

مساله 2822- عبارت "برای خدا" به هر زبان که باشد باید در صیغه نذر گفته شود، و اگر در قلب آن را نیت کند کافی نیست و نذر واقع نمی شود.

مساله 2823- نذر کننده باید بالغ و عاقل باشد و به اختیار و قصد خود نذر کند، بنابراین نذر