صفحه ۴۲۴

مسائل کفالت

"کفالت" آن است که انسان ضامن شود که هرگاه طلبکار بدهکار را بخواهد او را تحویل دهد، همچنین است اگر کسی بر دیگری حقی داشته باشد یا ادعای حقی کند که دعوای او قابل قبول باشد و انسان ضامن شود که هر وقت صاحب حق یا مدعی طرف را بخواهد او را تحویل دهد. این عمل را "کفالت" و به کسی که این گونه ضامن می‎شود "کفیل"می گویند.

مساله 2381- کفالت در صورتی صحیح است که کفیل به هر لفظی - گرچه غیر عربی - کفالت خود را به طلبکاربفهماند و او نیز قبول نماید.

مساله 2382- کفیل باید بالغ و عاقل باشد و کسی او را در کفالت مجبور نکرده باشد و سفیه هم نباشد، و نیز بتواندشخصی را که کفیل او شده حاضر نماید. ولی بدهکارلازم نیست عاقل، بالغ و غیرسفیه باشد، و کفالت برای غیرعاقل و نابالغ و سفیه با اجازه ولی آنها صحیح است.

مساله 2383- جایز است کفالت بدون مدت یا همراه با مدت باشد، بنابراین اگر مدت تعیین کند و مثلا بگوید: "متعهدمی شوم یک سال دیگر او را تحویل دهم" اشکال ندارد.

مساله 2384- یکی از هفت چیز کفالت را به هم می‎زند:

1 - کفیل شخص بدهکار را تحویل طلبکار دهد.

2 - حق طلبکار ادا شود، هرچند کفایت این مورد خالی از اشکال نیست.

3 - طرف از حق خود گذشت نماید.

4 و 5 - بدهکار (یا کسی که علیه او اقامه دعوی شده) و یا کفیل از دنیا برود.

6 - صاحب حق کفیل را از کفالت آزاد کند.

7 - صاحب حق به وسیله حواله یا به شکل دیگر حق خود را به دیگری واگذار نماید.

ناوبری کتاب