مسائل حواله
مساله 2331- اگر شخصی طلبکار خود را حواله دهد که طلب خود را از دیگری بگیرد و طلبکار قبول نماید، بعد ازآنکه حواله درست شد کسی که به او حواله شده بدهکار میشود، و طلبکار نمی تواند طلبی را که دارد از بدهکار اولی مطالبه نماید.
مساله 2332- در حواله صیغه خاصی وجود ندارد، و همین که بدهکار و طلبکار و شخص سوم از حواله آگاه شوند وبپذیرند حواله صحیح است.
مساله 2333- هریک از حواله دهنده و حواله گیرنده و کسی که به او حواله شده باید عاقل، بالغ و دارای اختیار باشندو سفیه نباشند، همچنین نباید توسط حاکم شرع از تصرف در اموال منع ولی اگر حواله دهنده از تصرف دراموال منع شده باشد لیکن سر کسی که به حواله شده باشند. دهنده بدهکار نیست و از تصرف در اموالش منع نشده حواله دهداشکال ندارد.
مساله 2334- برای صحت حواله لازم نیست آنچه حواله داده میشود "عین" باشد، بلکه اگر منفعت یا کاری که مباشرت شخص بدهکار در آن شرط نیست - مانند انجام نماز یا روزه و یا دوختن لباس - حواله داده شود صحیح است.
مساله 2335- اگر بر کسی که بدهکار است حواله دهند احتیاط واجب آن است که حواله با رضایت و قبول او باشد، ولی حواله دادن بر کسی که بدهکار نیست در صورتی صحیح است که او قبول کند. همچنین اگر بخواهد به کسی که جنسی بدهکار است جنس دیگر حواله دهد تا او قبول نکند حواله صحیح نیست.
مساله 2336- موقعی که انسان حواله میدهد باید بدهکار باشد، پس اگر بخواهد وام بگیرد تا هنگامی که نگرفته وبدهکار نشده حواله صحیح نیست.
مساله 2337- مقدار حواله و جنس آن باید برای حواله دهنده و طلبکار معلوم باشد، پس اگر مبلغی پول و مقداری جنس به کسی بدهکار باشد و به طلبکار بگوید: یکی از این دو طلب را از
.jpg)
