صفحه ۳۳۴

مسائل حج

"حج" یک آزمون بزرگ الهی و زمینه ساز تحول معنوی و تحرک باطنی و وسیله سیر و سلوک حج گزاران از قفس "نفسانیت" به سوی "خدا" می‎باشد. حضرت امیر (ع) در خطبه قاصعه نهج البلاغه حج را یکی از ابواب رحمت الهی واسباب خودسازی انسانها و تهذیب نفوس از صفات رذیله شمرده اند، نهج البلاغه عبده، خطبه 192 (خطبه قاصعه). و در خطبه اول آن را مظهر تواضع مردم در برابرعظمت خداوند و اذعان و اعتراف آنان در برابر عزت و بزرگواری او دانسته، و خانه کعبه را پرچم و علم اسلام و حرم امن پناهندگان به ساحت ربوبی به حساب آورده اند.نهج البلاغه عبده، خطبه اول. پس شایسته است کسی که قصد بجا آوردن این فریضه بزرگ رادارد - همان گونه که حضرت امام صادق (ع) فرموده اند - دل خود را متوجه خدا نماید و آن را از هر مشغول کننده وبازدارنده ای نگاه دارد و همه کارهای خود را به پروردگار واگذارد و در همه امور بر او توکل نماید و تسلیم قضا و قدر اوشود و با مظاهر دنیوی و از هر آنچه غیر خداست وداع نماید.

اما اهداف حج به این خلاصه نمی شود، بلکه از قرآن کریم و روایات اهل بیت عصمت (ع) استفاده می‎شود که حج علاوه بر آثار معنوی و جاذبه های روحی دارای منافع اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نیز برای مسلمانان می‎باشد. در قرآن کریم آمده است که: "خداوند کعبه را وسیله قوام و قیام مردم قرار داده است"، مائده (5) : 97. مظاهر قوام یک ملت همانا استقلال فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و نیز وحدت، حرکت، عزت و معنویت آن ملت است که در این آیه شریفه کعبه وسیله نیل به این هدف شمرده شده است. همچنین حضرت امام صادق (ع) در روایتی درباره فلسفه حج می فرمایند: "خداوند در تشریع فریضه حج مردم را به چیزی مامور ساخت که علاوه بر تعبد و اطاعت دینی مشتمل بر

ناوبری کتاب