آیت‌الله منتظری

مقصد برساند، می‎تواند زکات بگیرد، هرچنددر وطن خود فقیر نباشد. ولی اگر بتواند در جای دیگر با قرض کردن یا فروختن چیزی مخارج سفر خود را فراهم کند، فقط به مقداری که به آنجا برسد می‎تواند زکات بگیرد.

مساله 1860- مسافری که در سفر درمانده شده و زکات گرفته، پس از رسیدن به وطن اگر چیزی از زکات مانده ورساندن آن به صاحب مال یا وکیل او مشقت دارد، آن را به حاکم شرع بدهد و بگوید که زکات است.

شرایط مستحقان زکات:

مساله 1861- کسی که زکات می‎گیرد باید شیعه دوازده امامی باشد، هرچند در مورد چهارم و هفتم (سهم مولفه وسهم سبیل الله) این شرط نیست. و در صورتی که زکات پس از رسیدن به دست حاکم شرع جامع الشرایط به فقیربرسد، اعتبار این شرط محل اشکال است.

مساله 1862- اگر به شیعه بودن کسی یقین پیدا کند و پس از دادن زکات به او و تلف شدن آن معلوم شود شیعه نبوده، باید دوباره زکات را پرداخت کند، بلکه اگر از راه شهادت دو مرد عادل شیعه بودن یا فقر او را احراز کند و بعد خلاف آن ثابت شود، بنابراحتیاط دوباره آن را پرداخت نماید.

مساله 1863- اگر طفل یا دیوانه ای فقیر باشد می‎توان به ولی او زکات داد، به قصد اینکه ملک طفل یا دیوانه باشد و ولی هم به همین قصد بگیرد. و در صورت دسترسی نداشتن به ولی می‎تواند با اجازه حاکم شرع خودش یا به وسیله یک نفر امین زکات را به مصرف آنان برساند و هنگام پرداخت نیت زکات نماید، و چنانچه از سهم فقرا باشدبنابراحتیاط اول زکات را ملک آنان نماید و سپس به مصرف آنان برساند.

مساله 1864- به فقیری که از راه تکدی مخارج زندگی خود را تامین می‎کند می‎توان زکات داد، به شرط آنکه درمعصیت مصرف نکند.

مساله 1865- به فقیری که زکات را در معصیت مصرف می‎کند نمی توان زکات داد، و نیز بنابراحتیاط واجب به کسی که گناه کبیره را آشکارا انجام می‎دهد زکات ندهند. همچنین است حکم شرابخوار هرچند پنهانی شراب بخورد.

مساله 1866- به کسی که بدهکار است و نمی تواند بدهی خود را بدهد - اگرچه مخارج او بر انسان واجب باشد - می‎توان برای پرداخت بدهی زکات داد، ولی اگر زن بلکه بنابراحتیاط واجب