آیت‌الله منتظری

ب - اگر شک کند که چه وقت عذر برایش پیدا شده می‎تواند مقدار کمتر را قضا نماید، مثل کسی که در روزهای آخر ماه رمضان مسافرت کرده و بعد از رمضان نمی داند که ابتدای سفر او بیست و پنجم بوده یا بیست و ششم، چنین شخصی می‎تواند روز بیست و ششم را روز شروع مسافرت خود حساب کند و پنج روزه قضا بگیرد، مگر اینکه مقدار روزهایی را که روزه نگرفته می‎دانسته و بعد فراموش کرده باشد که در این صورت بنابراحتیاط مقدار بیشتر را که احتمال می‎دهدقضا نماید.

مساله 1556- زن حائض یا نفساء روزه هایی را که در روزهای حیض یا نفاس نگرفته باید پس از پاک شدن قضا نماید، ولی زن مستحاضه باید به ترتیبی که در احکام استحاضه گفته شد روزه های خود را بگیرد، و در این صورت دیگر قضاندارد.

مساله 1557- اگر در ماه رمضان به واسطه عذری روزه نگیرد و پس از رمضان عذر او برطرف شود، بنابراحتیاطواجب تا رمضان سال بعد قضای آن را بجا آورد، و چنانچه تا رمضان آینده از روی عمد قضای روزه را نگیرد باید علاوه بر قضای روزه برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.

مساله 1558- اگر در قضای روزه رمضان کوتاهی کند تا وقت تنگ شود و در تنگی وقت عذری پیدا کند، باید روزه هارا پس از رمضان قضا نماید و برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.

مساله 1559- اگر موقعی که عذر دارد تصمیم داشته باشد که پس از برطرف شدن عذر روزه های خود را قضا کند وپیش از آنکه قضا نماید در تنگی وقت عذری پیدا کند، باید قضای آن را بگیرد و بنابراحتیاط واجب برای هر روز هم یک مد طعام به فقیر بدهد.

مساله 1560- اگر بیماری انسان چند سال ادامه پیدا کند و پس از بهبودی تا رمضان آینده به اندازه قضا وقت داشته باشد، باید قضای رمضان آخر را بگیرد و برای هر روز از سالهای پیش یک مد طعام به فقیر بدهد و قضای آنها واجب نیست.

مساله 1561- کسی که از چند ماه رمضان روزه قضا دارد، قضای هر کدام را که اول بگیرد مانعی ندارد، ولی اگر وقت قضای رمضان آخر تنگ باشد - مثل آنکه پنج روزه از رمضان آخر قضا داشته و پنج روز هم به رمضان مانده باشد - بنابراحتیاط واجب اول قضای رمضان آخر را بگیرد.

مساله 1562- اگر قضای روزه چند رمضان بر او واجب باشد خوب است معین کند - گرچه به طور اجمال - که قضای کدام رمضان را بجا می‎آورد، ولی اگر به طور کلی قصد نماید، قضای رمضان جلوتر محسوب می‎شود.