صفحه ۱۹۴

می‎کند، اگر در انجام رکوع شک کند باید به دستور آن رفتار نماید، یعنی اگر ایستاده است رکوع را بجا آورد و اگر به سجده رفته اعتنا نکند. همچنین است اگر درنماز مخصوصی - مثلا نماز ظهر - زیاد شک می‎کند، در صورتی که در نمازهای دیگر شک کند باید به دستور شک رفتارنماید.

مساله 1045- اگر نمازگزار شک کند که کثیرالشک شده یا نه، باید به دستور شک عمل نماید، ولی کثیرالشک تاهنگامی که یقین نکند به حال معمولی برگشته باید به شک خود اعتنا نکند.

مساله 1046- اگر کثیرالشک شک کند رکنی را بجا آورده یا نه و اعتنا نکند و بعد یادش بیاید آن را انجام نداده، چنانچه مشغول رکن بعد نشده باید آن را بجا آورد، و اگر مشغول رکن بعد شده نمازش باطل است.

مساله 1047- اگر کثیرالشک شک کند چیزی را که رکن نیست بجا آورده یا نه و اعتنا نکند و بعد یادش بیاید که آن راانجام نداده، چنانچه از محل بجا آوردن آن نگذشته - یعنی داخل رکن بعد نشده - باید برگردد و آن را انجام دهد، و اگراز محل آن گذشته نمازش صحیح است و بنابراحتیاط واجب دو سجده سهو بجا آورد.

مساله 1048- حکم کثیرالشک که نباید به شک خود اعتنا کند اختصاص به نماز دارد و در غیر نماز باید مطابق وظیفه شک عمل نماید، اما اگر شک به حد وسواس برسد در هیچ عملی نباید به آن توجه شود.

5 - شک امام جماعت یا ماموم در شماره رکعتهای نماز

مساله 1049- اگر امام جماعت در شماره رکعتهای نماز شک کند، چنانچه ماموم یقین یا گمان داشته باشد و به امام جماعت بفهماند، امام باید به آن عمل نموده و نماز را تمام نماید و خواندن نماز احتیاط لازم نیست، همچنین اگرماموم در شماره رکعتهای نماز شک کند و امام جماعت یقین یا گمان داشته باشد، باید به شک خود اعتنا ننماید.

6 - شک در نماز مستحبی

مساله 1050- اگر در شماره رکعتهای نماز مستحبی شک کند، چنانچه طرف بیشتر شک نماز را باطل می‎کند باید بنا رابر کمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت، بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است. و اگر طرف بیشتر شک نماز را باطل نمی کند - مثلا شک کند که دو رکعت خوانده یا یک رکعت -

ناوبری کتاب